هوش مصنوعی: ای پرنده‌ی سدره، چرا در این خانه‌ی خاکی اقامت گزیدی؟

هوش مصنوعی: تو برای خوشی و زیبایی به اوج آسمان و بهشت تعلق داری، مانند گلشنی که در عرش خداوند سرسبز و خرم است.

هوش مصنوعی: ای پرندهٔ آسمانی، مانند کبوتر، به خاطر حرص و طمع خود، بند و زنجیرهای گردن خود را به گردن انداخته‌ای.

هوش مصنوعی: ای رستم، در نبرد با یکپارچگی دست برندار و مانند بیژن به چاه نرو.

هوش مصنوعی: ای جغد، تو که پرنده‌ای پاک و قدسی هستی، شایسته نیست در این ویرانه و تاریکی زندگی کنی.

هوش مصنوعی: تو در دنیای تاریک زندگی می‌کنی، اما حقیقت‌ها مانند نور خورشید، Surrounding شما را روشن کرده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌توانی از خانه بیرون بروی تا روشنی ببینی، پس بگذار که نور از شکاف خانه به داخل بیفتد.

هوش مصنوعی: دل مردان، به خاطر نیرنگ‌ها و فریب‌های این زن، همواره در خطر است و هر لحظه ممکن است دچار فریب شود.

هوش مصنوعی: تو مانند کودکی هستی و عالم مانند شکم مادر، نباید خون بریزی زیرا زمان زایمان فرا رسیده است.

هوش مصنوعی: وقتی که پادشاه جاودانگی را به تو عطا کند، به یاد داشته باش که باید از لباس جسمانی خود جدا شوی و آن را کنار بگذاری.

هوش مصنوعی: برای اینکه بتوانی نور و روشنی را به دست آوری، باید از خودت و آنچه که به آن وابسته‌ای بگذری و به یک مکان امن و آرام بروی.

هوش مصنوعی: چرا باید خاموش بمانی و مانند غنچه در خود را ببندی؟ با خوشی و خنده مانند گل خود را آزاد کن و از درون بیرون بیا.

هوش مصنوعی: وقتی حقیقت را درک کردی، مثل پیله‌ای که دور خودش کرم پیچیده است، از خودت رها شو و درون خودت نمان.

هوش مصنوعی: اگر دل از عشق پر شود، حتی نفس کشیدن از هوای دنیایی نیز بی‌فایده خواهد بود.

هوش مصنوعی: با تلاش و کوشش، به دستاوردهای بالایی برس و در زندگی، سرود موفقیت را به گوش عالم برسان.

هوش مصنوعی: زمانی که با نفس و شیطان در جنگ هستی، از دانش و حکمت خود همچون تیغ و زره استفاده کن تا پیروز شوی.

هوش مصنوعی: اگر از چنگال شیطان نفس خود رهایی یابی، دیگر هیچ کس نمی‌تواند به تو آسیب بزند و تو در برابر مشکلات به مانند گیو و بهمن قوی و نیرومند خواهی بود.

هوش مصنوعی: مانند گیسوان مشکی زیبایی‌ها، دل بیچاره هر کسی را نشکن.

هوش مصنوعی: آه و ناله‌های عمیق و دل‌سوز ضعیفان می‌تواند به‌طور ناگهانی ماه را به آتش بکشد و بسوزاند.

هوش مصنوعی: اجازه می‌دهی که غم‌ها و دردهای دیگران بر زندگی‌ات سایه بیفکنند و سنگینی آن‌ها را احساس کنی؟

هوش مصنوعی: اگر در مسیر زندگی، به یک هدف والا و بزرگ دست یابی داری، باید با تمام وجود به آن هدف احترام بگذاری و تلاش کنی تا به آن نزدیک شوی.

هوش مصنوعی: در پیشگاه علی نباید به خدمت بشتابید، زیرا مقام علی بسیار بلند و معتبر است.

هوش مصنوعی: معانی و حقایق از او به وضوح نمایان می‌شود و اصول و جزئیات به وسیله او روشن می‌گردد.

هوش مصنوعی: از برکت وجود او، قوانین و احکام ملت به وضوح و وضوح کامل نمایان شده است.

هوش مصنوعی: من از آموزه‌های آن پادشاه بی‌نظیر آموختم که چگونه از دانش دین بهره‌برداری کنم و به فنون آن تسلط پیدا کنم.

هوش مصنوعی: در توضیح این کلمات و زیبایی‌های آن، عقل نمی‌تواند به درستی صحبت کند و دچار نقص شده است.

هوش مصنوعی: پرنده‌ی آرزوهایم از نعمت‌های او به بلندای عرش، جایگاهی برای سکونت و آرامش می‌سازد.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که من بر سر سفرهٔ تلاش و کوشش خود، از رویای ساده و کوچکی بهره‌مندم؛ این رویا و آرزو به قدری اندک و معمولی است که از آنچه امیدوارم، کمتر است. به عبارت دیگر، آرزوها و اهداف من در مقایسه با آنچه که در واقعیت وجود دارد، بسیار کوچک و ناچیز به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: به نزدیکی درگاه او، تختی از درخت سدر را دیدم که مانند پایه‌ای برای ورودی قرار داشت.

هوش مصنوعی: با تلاش و اراده من، آسمان و هر آنچه در آن وجود دارد، ناچیز و بی‌ارزش به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: ای ساقی، در میخانه عشق، لطفاً درد و رنج عشقم را به من بده.

هوش مصنوعی: به من اجازه بده تا چهره‌ام را با عشق و شوق بیارایم، زیرا ریشه‌های اندیشه‌ام از بیخ و بن باید بر کنده شود.

هوش مصنوعی: با یک جرعه از دریای دل، به عمق داستان‌های نقل شده از احادیث پای می‌گذاری.

هوش مصنوعی: من را در نقیض کلی غرق کن و از حالت‌های «لم» و «لن» رهایم کن.

هوش مصنوعی: وقتی به درگاه تو روی آوردم و به تو تعلق پیدا کردم، از بدی‌های خودم فاصله می‌گیرم و از آنها بیزاری می‌جویم.

هوش مصنوعی: در سراسر جهان، هیچ کس بدتر از من برای خودم نیست و دشمنی برایم وجود ندارد.

هوش مصنوعی: به حسین خسته توجه کن و او را یاری کن، زیرا که فضل تو، خود نشانه‌ای از نعمت و بخشش الهی است.