حسین خوارزمی » دیوان اشعار » غزلیات، قصاید و قطعات » شمارهٔ  ۱۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای بر دل شکسته ز درد تو داغ‌ها</p></div>
<div class="m2"><p>در سینه‌ام ز آتش عشقت چراغ‌ها</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون هر دلی شده که به داغ تو مبتلاست</p></div>
<div class="m2"><p>نگشاید از تفرج گلزار و باغ‌ها</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>جان‌های ما به داغ جدایی بسوختی</p></div>
<div class="m2"><p>باشد که رخت خویش شناسی به داغ‌ها</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>در ورطه بلای تو دل گمشده است و جان</p></div>
<div class="m2"><p>شد سال‌ها که می‌کند از وی سراغ‌ها</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>شرح شمایل تو حسین ار کند شود</p></div>
<div class="m2"><p>ز انفاس جان‌فزاش معطر دماغ‌ها</p></div></div>

شمارهٔ  ۱۸

ای بر دل شکسته ز درد تو داغ ها
در سینه ام ز آتش عشقت چراغ ها
چون هر دلی شده که به داغ تو مبتلاست
نگشاید از تفرج گلزار و باغ ها
جان های ما به داغ جدایی بسوختی
باشد که رخت خویش شناسی به داغ ها
در ورطه بلای تو دل گمشده است و جان
شد سال ها که می کند از وی سراغ ها
شرح شمایل تو حسین ار کند شود
ز انفاس جان فزاش معطر دماغ ها

شمارهٔ  ۱۶

شمارهٔ  ۱۷

ای بر دل شکسته ز درد تو داغ‌ها

در سینه‌ام ز آتش عشقت چراغ‌ها

چون هر دلی شده که به داغ تو مبتلاست

نگشاید از تفرج گلزار و باغ‌ها

جان‌های ما به داغ جدایی بسوختی

باشد که رخت خویش شناسی به داغ‌ها

در ورطه بلای تو دل گمشده است و جان

شد سال‌ها که می‌کند از وی سراغ‌ها

شرح شمایل تو حسین ار کند شود

ز انفاس جان‌فزاش معطر دماغ‌ها

شمارهٔ ۱۷

اطلاعات