همام تبریزی » رباعیات » شمارهٔ ۸۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ترکم چو کمان ابروان کرد به زه</p></div>
<div class="m2"><p>تیر مژه انداخت از آن بر که و مه</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون دید که موی خواهد آن ترک شکافت</p></div>
<div class="m2"><p>هندو بچه زلف تو پوشید زره</p></div></div>

شمارهٔ ۸۴

ترکم چو کمان ابروان کرد به زه
تیر مژه انداخت از آن بر که و مه
چون دید که موی خواهد آن ترک شکافت
هندو بچه زلف تو پوشید زره

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت یک دختر ترک اشاره می‌کند که ابروانش مانند کمان و مژه‌هایش مانند تیر است. وقتی این دختر متوجه می‌شود که موهایش می‌خواهند به هم بریزند، زلف‌هایش را مانند زره‌ای پوشاننده می‌سازد تا زیبایی‌اش محفوظ بماند.

شمارهٔ ۸۲

شمارهٔ ۸۳

هوش مصنوعی: وقتی محبوبم، ابروهایش را به شکل کمانی درآورده و مرا رها کرد، مانند تیری که از چشمانش پرتاب می‌شود، به دل من اصابت کرد.

ترکم چو کمان ابروان کرد به زه

تیر مژه انداخت از آن بر که و مه

هوش مصنوعی: وقتی دید که موی او می‌خواهد، آن جوان هندی به خاطر زلف تو زره به تن کرد.

چون دید که موی خواهد آن ترک شکافت

هندو بچه زلف تو پوشید زره

شمارهٔ ۸۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها