همام تبریزی » رباعیات » شمارهٔ ۷۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یک جوهر روشن است جان من و تو</p></div>
<div class="m2"><p>آگه نشود کس ز نهان من و تو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای دوست میان من و تو فرقی نیست</p></div>
<div class="m2"><p>حیفیم من و تو در میان من و تو</p></div></div>

دیوان همام الدین تبریزی به کوشش مؤید ثابتی - همام الدین تبریزی - تصویر ۶۷

دیوان همام تبریزی به تصحیح دکتر رشید عیوضی - همام تبریزی - تصویر ۶

شمارهٔ ۸۰

یک جوهر روشن است جان من و تو
آگه نشود کس ز نهان من و تو
ای دوست میان من و تو فرقی نیست
حیفیم من و تو در میان من و تو

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به ارتباط عمیق و هویت مشترک بین خود و دوستش اشاره می‌کند. او می‌گوید که وجودشان همچون یک جوهر روشن است و هیچ کس از راز و نهان آن‌ها آگاه نیست. شاعر بر این باور است که میان او و دوستش تفاوتی وجود ندارد و این موضوع باعث تاسف است که این اختلافات ظاهری بین آن‌ها وجود دارد. به طور کلی، شعر به دوستی و پیوند عاطفی عمیق اشاره دارد.

شمارهٔ ۷۸

شمارهٔ ۷۹

هوش مصنوعی: جان من و تو یک حقیقت درخشان است و هیچ کس از راز آن مطلع نخواهد شد.

یک جوهر روشن است جان من و تو

آگه نشود کس ز نهان من و تو

هوش مصنوعی: ای دوست، میان من و تو هیچ تفاوتی وجود ندارد. افسوس که ما در فاصله‌ی این تفاوت‌ها قرار داریم.

ای دوست میان من و تو فرقی نیست

حیفیم من و تو در میان من و تو

شمارهٔ ۷۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده