همام تبریزی » رباعیات » شمارهٔ ۶۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>با روی تو ننگرند عشاق به گل</p></div>
<div class="m2"><p>گل پیش تو نشمرند عشاق به گل</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>روزی که وصالت نرسد ایشان را</p></div>
<div class="m2"><p>آن روز به سر برند عشاق به گل</p></div></div>

دیوان همام تبریزی به تصحیح دکتر رشید عیوضی - همام تبریزی - تصویر ۲۳۱

شمارهٔ ۶۳

با روی تو ننگرند عشاق به گل
گل پیش تو نشمرند عشاق به گل
روزی که وصالت نرسد ایشان را
آن روز به سر برند عشاق به گل

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به زیبایی و جایگاه خاص معشوق اشاره می‌کند. او می‌گوید که عشق ورزان به زیبایی‌های گل توجهی ندارند چون زیبایی معشوقشان برایشان از همه چیز مهم‌تر است. همچنین بیان می‌کند که اگر روزی عشق و وصال به معشوق نرسد، آن روز برای عاشقان بی‌معنی و بی‌ارزش خواهد بود. در کل، شاعر از احساس عمیق عشق و اهمیت معشوق نسبت به زیبایی‌های ظاهری سخن می‌گوید.

شمارهٔ ۶۱

شمارهٔ ۶۲

هوش مصنوعی: عشاق وقتی به زیبایی تو نگاه می‌کنند، دیگر به گل‌ها توجهی ندارند و آن‌ها را در مقابل زیبایی تو ناچیز می‌بینند.

با روی تو ننگرند عشاق به گل

گل پیش تو نشمرند عشاق به گل

هوش مصنوعی: روزی که نتوانم به وصال تو برسم، آن روز عاشقان با گل‌های خود به سر می‌برند.

روزی که وصالت نرسد ایشان را

آن روز به سر برند عشاق به گل

شمارهٔ ۶۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده