گنجور

شمارهٔ ۵۷

جانا دهنت که هست چون چشمه نوش
می‌آوردش ظلمت شب در آغوش
آن پنبه پندار که در گوش تو بود
پشم آمد و یکباره برون کرد ز گوش

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: سید جابر موسوی

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

جانا دهنت که هست چون چشمه نوش
می‌آوردش ظلمت شب در آغوش
هوش مصنوعی: عزیزم، لبان تو مانند چشمه‌ای است که نوشیدنی خوشمزه را به ارمغان می‌آورد و این لذت را حتی در تاریکی شب هم می‌توان حس کرد.
آن پنبه پندار که در گوش تو بود
پشم آمد و یکباره برون کرد ز گوش
هوش مصنوعی: آن تصور و خیالی که در فکر تو بود، به یکباره بیرون آمده و از بین رفت.

حاشیه ها

1400/04/22 20:06
کاربر سیستمی

تغییرات حاصل از پردازش تصحیحات ارسالی آقای پدرام شعبان‌زاده

تغییر مصرع ۲ از «می آوردش ظلمت شب در آغوش» به «می‌آوردش ظلمت شب در آغوش»