همام تبریزی » رباعیات » شمارهٔ ۴۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گفتی غم عشقت همه کس می‌داند</p></div>
<div class="m2"><p>این راز گشاده‌ای بدان می‌ماند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ما راز ترا فاش نکردیم ولی</p></div>
<div class="m2"><p>اشک است که چون آب فرو می‌خواند</p></div></div>

دیوان همام تبریزی به تصحیح دکتر رشید عیوضی - همام تبریزی - تصویر ۳۱۵

شمارهٔ ۴۱

گفتی غم عشقت همه کس می داند
این راز گشاده ای بدان می ماند
ما راز ترا فاش نکردیم ولی
اشک است که چون آب فرو می خواند

هوش مصنوعی: شاعر به بیان احساسی عمیق از عشق و غم ناشی از آن می‌پردازد. او می‌گوید همه از غم عشقی که دارد باخبرند، اما او هیچگاه راز عشق خود را فاش نکرده است. در پایان، اشاره می‌کند که اشک‌های او به مانند آب، درد و غم او را به نمایش می‌گذارد.

شمارهٔ ۳۹

شمارهٔ ۴۰

هوش مصنوعی: فرمودی که همه از غم عشق تو باخبرند، اما بدان که این راز هنوز برای خودت باقی مانده است.

گفتی غم عشقت همه کس می‌داند

این راز گشاده‌ای بدان می‌ماند

هوش مصنوعی: ما راز تو را فاش نکردیم، اما اشک‌هایمان همانند آب، به آرامی رازها را فاش می‌کنند.

ما راز ترا فاش نکردیم ولی

اشک است که چون آب فرو می‌خواند

شمارهٔ ۴۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها