همام تبریزی » رباعیات » شمارهٔ ۳۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زلفت که ز ماه تکیه‌گاهی دارد</p></div>
<div class="m2"><p>انصاف که خوش منصب و جاهی دارد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بربود دلم چه یارمش گفت که او</p></div>
<div class="m2"><p>چون عارض تو پشت و پناهی دارد</p></div></div>

شمارهٔ ۳۶

زلفت که ز ماه تکیه گاهی دارد
انصاف که خوش منصب و جاهی دارد
بربود دلم چه یارمش گفت که او
چون عارض تو پشت و پناهی دارد

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی زلف و چهره محبوب اشاره دارد و از این می‌گوید که زلف محبوب مانند تکیه‌گاهی برای جمالش است. شاعر می‌گوید که دلش را به خاطر زیبایی و وجود محبوب از دست داده و او را به عنوان پناهی بر می‌شمارد. این ابیات به عشق و زیبایی و تاثیر آن بر دل شاعر اشاره دارند.

شمارهٔ ۳۴

شمارهٔ ۳۵

هوش مصنوعی: زلف تو که به زیبایی ماه شباهت دارد، انصافاً جایگاه و مقام زیبایی را به خوبی به خود اختصاص داده است.

زلفت که ز ماه تکیه‌گاهی دارد

انصاف که خوش منصب و جاهی دارد

هوش مصنوعی: دل من را با سخنانش ربود و گفت که او همچون چهره تو دلسوز و حمایتگری دارد.

بربود دلم چه یارمش گفت که او

چون عارض تو پشت و پناهی دارد

شمارهٔ ۳۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها