همام تبریزی » رباعیات » شمارهٔ ۳۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زلفش سر کبر و سرفرازی دارد</p></div>
<div class="m2"><p>زان کشتن عاشقان به بازی دارد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای دل تو چه می‌شوی چنین در کارش</p></div>
<div class="m2"><p>کار سر زلف او درازی دارد</p></div></div>

شمارهٔ ۳۵

زلفش سر کبر و سرفرازی دارد
زان کشتن عاشقان به بازی دارد
ای دل تو چه می شوی چنین در کارش
کار سر زلف او درازی دارد

هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و فریبندگی موهای معشوقه‌ای است که به شدت بر دل عاشقان تأثیر می‌گذارد. شاعر با اشاره به غرور و تکبر معشوق، از بازی کردن او با احساسات عاشقان سخن می‌گوید و از دل خود می‌پرسد که چرا این‌قدر درگیر کارهایی می‌شود که مربوط به زلف اوست. به طور کلی، شاعر به جدایی و دردی که عشق به همراه دارد اشاره می‌کند.

شمارهٔ ۳۳

شمارهٔ ۳۴

هوش مصنوعی: زلف او نشانی از خودپسندی و افتخار دارد و از همین زلف، جان عاشقان را به سادگی می‌گیرد و با آن بازی می‌کند.

زلفش سر کبر و سرفرازی دارد

زان کشتن عاشقان به بازی دارد

هوش مصنوعی: ای دل، چرا درگیر این موضوع هستی؟ کار او بی‌دلیل به این پیچیدگی کشیده شده است.

ای دل تو چه می‌شوی چنین در کارش

کار سر زلف او درازی دارد

شمارهٔ ۳۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها