همام تبریزی » رباعیات » شمارهٔ ۲۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا هر کست ای شانه نگیرد در دست</p></div>
<div class="m2"><p>کوتاه کن از دو زلف آن دلبر دست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دست دگری شکافت ای شانه سرت</p></div>
<div class="m2"><p>تو زلف نگار من چه پیچی در دست</p></div></div>

دیوان همام تبریزی به تصحیح دکتر رشید عیوضی - همام تبریزی - تصویر ۱۶۸

شمارهٔ ۲۴

تا هر کست ای شانه نگیرد در دست
کوتاه کن از دو زلف آن دلبر دست
دست دگری شکافت ای شانه سرت
تو زلف نگار من چه پیچی در دست

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به زیبایی و پیچیدگی زلف محبوبش اشاره می‌کند و می‌گوید که هیچ کس نمی‌تواند به زیبایی و لطافت زلف او نزدیک شود. او از کوتاه کردن زلف دلبر سخن می‌گوید و به علاقمندی و تنوع عشقش اشاره می‌کند. در نهایت، ابیات نشان‌دهنده دلبستگی و تأثیر وسوسه‌انگیز محبوب بر دل شاعر است.

شمارهٔ ۲۲

شمارهٔ ۲۳

هوش مصنوعی: اگر کسی را به خودت نزدیک نخواهی کرد، از گیسوان آن محبوب دورش کن.

تا هر کست ای شانه نگیرد در دست

کوتاه کن از دو زلف آن دلبر دست

هوش مصنوعی: دست دیگری به زلف تابدار تو پرداخته و به راحتی نتوانسته این زیبایی را باز کند.

دست دگری شکافت ای شانه سرت

تو زلف نگار من چه پیچی در دست

شمارهٔ ۲۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده