همام تبریزیشمارهٔ ۱۷۶
می‌آمد و خلق شهر در پی
وز شرم روان ز عارضش خوی
دزدیده به سوی من نظر کرد
کز دوست مباش بی‌خبر هی
در حال و ان یکاد برخواند
هر کس که نظر فکند بر وی
خوبان جهان کمر ببستند
در خدمت سرو دوست چون نی
زاهد چو لبش بدید می‌گفت
من توبه نمی‌کنم از این می
هر جا که فتاد عکس رویش
گلزار همی شکفت در پی
می‌رفت و همام در پی او
فریادکنان که هجر تا کی
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: سید جابر موسوی
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
می‌آمد و خلق شهر در پی
وز شرم روان ز عارضش خوی
هوش مصنوعی: او به شهر می‌آمد و مردم به خاطر زیبایی چهره‌اش، از شرم نمی‌توانستند به او نگاه کنند.
دزدیده به سوی من نظر کرد
کز دوست مباش بی‌خبر هی
هوش مصنوعی: کسی به طور پنهانی به من نگاه کرد، پس تو که دوست من هستی، بی‌خبر نباش.
در حال و ان یکاد برخواند
هر کس که نظر فکند بر وی
هوش مصنوعی: هر کس که به او نگاه کند، در لحظه‌ای خاص و بدون تردید، او را برمی‌انگیزد و به فکر می‌اندازد.
خوبان جهان کمر ببستند
در خدمت سرو دوست چون نی
هوش مصنوعی: زیبایان عالم و دوستان دل‌انگیز به پا خاسته‌اند و خود را برای خدمت به محبوب آماده کرده‌اند، همان‌طور که نی برای نواختن آماده می‌شود.
زاهد چو لبش بدید می‌گفت
من توبه نمی‌کنم از این می
هوش مصنوعی: زاهد وقتی لب‌هایش را دید، گفت که از نوشیدن این می توبه نمی‌کند.
هر جا که فتاد عکس رویش
گلزار همی شکفت در پی
هوش مصنوعی: هر جا که تصویر او را ببینم، طبیعت به زیبایی و شکوفایی درمی‌آید.
می‌رفت و همام در پی او
فریادکنان که هجر تا کی
هوش مصنوعی: او می‌رفت و همام در پی او به اعتراض و ناله بود که جدایی تا کی ادامه دارد؟
حاشیه ها
1400/04/22 20:06
کاربر سیستمی
تغییرات حاصل از پردازش تصحیحات ارسالی آقای پدرام شعبان‌زاده
تغییر مصرع ۱ از «می آمد و خلق شهر در پی» به «می‌آمد و خلق شهر در پی»
تغییر مصرع ۴ از «کز دوست مباش بی خبر هی» به «کز دوست مباش بی‌خبر هی»
تغییر مصرع ۵ از «در حال وان یکاد بر خواند» به «در حال و ان یکاد برخواند»
تغییر مصرع ۷ از «خوبان جهان کمر بیستند» به «خوبان جهان کمر ببستند»
تغییر مصرع ۹ از «زاهد چو لبش بدید می گفت» به «زاهد چو لبش بدید می‌گفت»
تغییر مصرع ۱۰ از «من توبه نمی کنم ازین می» به «من توبه نمی‌کنم از این می»
تغییر مصرع ۱۳ از «می رفت و همام در پی او» به «می‌رفت و همام در پی او»
تغییر مصرع ۱۴ از «فریاد کنان که هجر تا کی» به «فریادکنان که هجر تا کی»