گنجور

شمارهٔ ۱۵۰

ما به بوی زلف یار مهربان آسوده‌ایم
گر نباشد مشک و عنبر در جهان آسوده‌ایم
چون به خلوت با خیالش عشق بازی می‌کنیم
از گلستان فارغیم از بوستان آسوده‌ایم
تا خیال قامتش در دیدهٔ گریان ماست
گر نروید سرو بر آب روان آسوده‌ایم
ما که آسایش برای جان خود می‌خواستیم
چون به ترک جان بگفتیم این زمان آسوده‌ایم
دوش ناگه یار بی اغیار بر ما برگذشت
آن تصور می‌کنیم و همچنان آسوده‌ایم
همچو شاهان بر کنار ماه‌رویان بر حریر
ما گدایان دوش خوش بر آستان آسوده‌ایم
فارغیم از نغمهٔ بلبل که شب‌ها تا سحر
در میان کویش از بانگ سگان آسوده‌ایم
در میان عاشقان وصف لبش گویند و بس
کز صفت‌های بهشت جاودان آسوده‌ایم
یک نفس از ذکر او خالی نمی‌باشد همام
لاجرم ز انفاس آن شیرین زبان آسوده‌ایم

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: سید جابر موسوی

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

ما به بوی زلف یار مهربان آسوده‌ایم
گر نباشد مشک و عنبر در جهان آسوده‌ایم
هوش مصنوعی: ما با خوشبو بودن موی معشوق مهربان خود آرامش داریم، حتی اگر در جهان بویی از مشک و عنبر نباشد، باز هم آسوده‌ایم.
چون به خلوت با خیالش عشق بازی می‌کنیم
از گلستان فارغیم از بوستان آسوده‌ایم
هوش مصنوعی: وقتی که در تنهایی با خیال او عشق می‌ورزیم، از گلستان و زیبایی‌های آن بی‌خبر و بی‌احتیاجیم.
تا خیال قامتش در دیدهٔ گریان ماست
گر نروید سرو بر آب روان آسوده‌ایم
هوش مصنوعی: تا زمانی که تصویر زیبایی او در چشمان پر اشک ما حاضر است، اگر هم سرو زیبایی بر آب روان نروید، ما در آرامش خواهیم بود.
ما که آسایش برای جان خود می‌خواستیم
چون به ترک جان بگفتیم این زمان آسوده‌ایم
هوش مصنوعی: ما که در پی آرامش و راحتی برای زندگی خود بودیم، حالا که جان خود را ترک کرده‌ایم، در حقیقت آسوده‌تر از قبل هستیم.
دوش ناگه یار بی اغیار بر ما برگذشت
آن تصور می‌کنیم و همچنان آسوده‌ایم
هوش مصنوعی: شب گذشته ناگهان محبوبم بدون همراهانش بر من گذشت. آنچه را که دیدم به خیال خود می‌پندارم و همچنان در آرامش هستم.
همچو شاهان بر کنار ماه‌رویان بر حریر
ما گدایان دوش خوش بر آستان آسوده‌ایم
هوش مصنوعی: همانند شاهان در کنار زیبایی‌های ماه‌رویان، ما که گدایان هستیم، شب گذشته آرام و راحت در آستان شما نشسته‌ایم.
فارغیم از نغمهٔ بلبل که شب‌ها تا سحر
در میان کویش از بانگ سگان آسوده‌ایم
هوش مصنوعی: ما از آواز بلبل در شب‌های طولانی بی‌نیازیم، زیرا در دل کوی تو، آرامش را در کنار بانگ سگان احساس می‌کنیم.
در میان عاشقان وصف لبش گویند و بس
کز صفت‌های بهشت جاودان آسوده‌ایم
هوش مصنوعی: در جمع عاشقان فقط از زیبایی لبش صحبت می‌کنند و بس، زیرا ما از ویژگی‌های بهشت هم آرامش و راحتی بیشتری پیدا کرده‌ایم.
یک نفس از ذکر او خالی نمی‌باشد همام
لاجرم ز انفاس آن شیرین زبان آسوده‌ایم
هوش مصنوعی: همواره در یاد خدا هستیم و به خاطر نفس‌های شیرین او آرامش داریم.

حاشیه ها

1399/04/13 18:07
R.b

در بیت
«فارغیم از نغمهٔ بلبل که شب ها تا سحر
در میان کویش از بانگی سگان آسوده ایم»
به نظر میآید حرف «ی» اضافی است.

1400/04/22 20:06
کاربر سیستمی

تغییرات حاصل از پردازش تصحیحات ارسالی آقای پدرام شعبان‌زاده

تغییر مصرع ۱ از «ما به بوی زلف یار مهربان آسوده ایم» به «ما به بوی زلف یار مهربان آسوده‌ایم»

تغییر مصرع ۲ از «گر نباشد مشک و عنبر در جهان آسوده ایم» به «گر نباشد مشک و عنبر در جهان آسوده‌ایم»

تغییر مصرع ۳ از «چون به خلوت با خیالش عشق بازی می کنیم» به «چون به خلوت با خیالش عشق بازی می‌کنیم»

تغییر مصرع ۴ از «از گلستان فارغیم از بوستان آسوده ایم» به «از گلستان فارغیم از بوستان آسوده‌ایم»

تغییر مصرع ۶ از «گر نروید سرو بر آب روان آسوده ایم» به «گر نروید سرو بر آب روان آسوده‌ایم»

تغییر مصرع ۷ از «ما که آسایش برای جان خود می خواستیم» به «ما که آسایش برای جان خود می‌خواستیم»

تغییر مصرع ۸ از «چون به ترک جان بگفتیم این زمان آسوده ایم» به «چون به ترک جان بگفتیم این زمان آسوده‌ایم»

تغییر مصرع ۹ از «دوش ناگه بار بی اغیار بر ما برگذشت» به «دوش ناگه یار بی اغیار بر ما برگذشت»

تغییر مصرع ۱۰ از «آن تصور می کنیم و همچنان آسوده ایم» به «آن تصور می‌کنیم و همچنان آسوده‌ایم»

تغییر مصرع ۱۱ از «همچو شاهان برکنار ماه رویان بر حریر» به «همچو شاهان بر کنار ماه‌رویان بر حریر»

تغییر مصرع ۱۲ از «ماگدایان دوش خوش بر آستان آسوده ایم» به «ما گدایان دوش خوش بر آستان آسوده‌ایم»

تغییر مصرع ۱۳ از «فارغیم از نغمهٔ بلبل که شب ها تا سحر» به «فارغیم از نغمهٔ بلبل که شب‌ها تا سحر»

تغییر مصرع ۱۴ از «در میان کویش از بانگی سگان آسوده ایم» به «در میان کویش از بانگ سگان آسوده‌ایم»

تغییر مصرع ۱۶ از «کز صفت های بهشت جاودان آسوده ایم» به «کز صفت‌های بهشت جاودان آسوده‌ایم»

تغییر مصرع ۱۷ از «یک نفس از ذکر او خالی نمی باشد همام» به «یک نفس از ذکر او خالی نمی‌باشد همام»

تغییر مصرع ۱۸ از «لاجرم ز انفاس آن شیرین زبان آسوده ایم» به «لاجرم ز انفاس آن شیرین زبان آسوده‌ایم»