با سلام و احترام و تشکر از شما عزیزانی که این مخزن بزرگ در و گوهر و این گنج فاخر و ارزشمند را جمع آوری و ارائه کرده اید.
آیا این غزل از استاد سخن سعدی شیرازی نمی‌باشد که اینجا به عنوان غزلی از همام تبریزی درج شده است؟

بیت دوم: زخواب عاقبت --> ز خواب عافیت.

شعر سعدی شیرازی به این صورت است:
در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم
بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم
به وقت صبح قیامت که سر ز خاک برآرم
به گفت و گوی تو خیزم به جست و جوی تو باشم
به مجمعی که درآیند شاهدان دو عالم
نظر به سوی تو دارم غلام روی تو باشم
به خوابگاه عدم گر هزار سال بخسبم
ز خواب عاقبت آگه به بوی موی تو باشم
حدیث روضه نگویم گل بهشت نبویم
جمال حور نجویم دوان به سوی تو باشم
می بهشت ننوشم ز دست ساقی رضوان
مرا به باده چه حاجت که مست روی تو باشم
هزار بادیه سهل است با وجود تو رفتن
و گر خلاف کنم سعدیا به سوی تو باشم

به تقلید از سعدی سروده شده ولی کلمات و تعداد ابیات رو تغییر داده

تغییرات حاصل از پردازش تصحیحات ارسالی آقای پدرام شعبان‌زاده

تغییر مصرع ۱ از «در ان نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم» به «در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم»

تغییر مصرع ۵ از «به وقت صبح قیامت که سر ز خاک بر آرم» به «به وقت صبح قیامت که سر ز خاک برآرم»

تغییر مصرع ۶ از «به آرزوی توخیزم به جست و جوی تو باشم» به «به آرزوی تو خیزم به جست و جوی تو باشم»

تغییر مصرع ۱۲ از «مرا به باده چه حاجت چومست بوی تو باشم» به «مرا به باده چه حاجت چو مست بوی تو باشم»