هوش مصنوعی: خواننده، آهنگی بزن و ای ساقی، به من ذره‌ای شراب بده. من از شدت تشنگی جان سپردم، پس بر آتش دل من آب بریز.

هوش مصنوعی: وقتی در خواب چهره‌ات را دیدم، به خاطر آرزوی دیدارت در حالی که مستی را احساس می‌کردم، از حسرتی که داشتم راضی شدم و به خواب رفتم.

هوش مصنوعی: اگر از غم دوری تو سرم را پایین بیاندازم، تو می‌توانی با زلف‌های خودم را به گردن من ببندی و مرا به خود نزدیک کنی.

هوش مصنوعی: از اثر زیبایی چهره‌ات، آرزوی دل من برآور؛ زیرا اشک‌های من مانند آبی است که آسیاب را به حرکت درآورده است.

هوش مصنوعی: اگر مرا از خانه‌ات برانی، مانند بندگان در عذاب و بی‌حرمت می‌شوم و هرگز از در تو به هیچ دری نمی‌روم.

هوش مصنوعی: هر لبخند تو همچون شکر شیرین است و هر حلقه از موهای خوشبو و لطیف تو مانند تابی زیباست.

هوش مصنوعی: روزی به شوخی به من گفتی که اگر دل تو را شاد کنم، من درویش مستحق پاداش هستم.

هوش مصنوعی: با یک بوسه از لبانت، به اندازه زکات خوبی‌های تو، صد بار از تو پرسیدم؛ اما فقط یک بار پاسخ بده.

هوش مصنوعی: حیدر مانند مستان در میگساری، از خون خود شرابی می‌نوشد و از دل خود کبابی آماده می‌کند.