هوش مصنوعی: دل من به خاطر شیراز و مردمش شاد است، زیرا زیبایی و خوشایندی آنها بیشتر از خطه‌های مصر، دمشق و بغداد است.

هوش مصنوعی: به هر جا که می‌روم، دلبری با لب‌هایی شیرین وجود دارد و هر کجا که نگاه می‌کنم، موجودی زیبا و دلربا به چشم می‌خورد.

هوش مصنوعی: من شب و روز دور شهر شیراز پرسه می‌زنم زیرا که این شهر مانند کعبه محترم و زیباست.

هوش مصنوعی: زمانی که معشوق زیبایم با شراب دست دهد، در باغ لاله‌ها راه می‌روم چونکه آنجا همانند بهشت است.

هوش مصنوعی: وارد باغش بشو، غم‌ها را از دل دور کن و ببین که چهره‌ام مانند سرو، آزاد و سرزنده است.

هوش مصنوعی: بیا که بهشت و آب زلال در کنار هم در این مکان مقدس و محترم وجود دارد؛ نگاهی به باغ ارم بینداز که مانند باغ جعفرآباد است.

هوش مصنوعی: آیا خسرو نمی‌داند که شیرینی شکر ناشی از سوز و درد فرهاد است؟

هوش مصنوعی: در عشق او چگونه می‌توانم به خاک تبدیل شوم، وقتی که خاکساری من در هوای او با دست من رقم می‌خورد؟

هوش مصنوعی: حیدر به خاطر شادی وصل تو، نه غم دنیا را می‌خورد و نه غم آخرت را. دلش در این جهان خوشحال و شاد است.