هوش مصنوعی: مانند اینکه قطرهٔ شبنم از گل ارغوان بچکد، عرق از چهرهٔ آن ماه مهربان نیز فرو می‌ریزد.

هوش مصنوعی: از شدت شرم، چهره‌اش مانند آتش و آب در کنار چمن، به قطرات نرمی تبدیل می‌شود که بر روی گل‌ها و باغ جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر از نظر من دور شوی، هزاران قطرهٔ خون از چشمانم بریزد.

هوش مصنوعی: به خاطر درد و رنجی که در دل و چشم دارم، روز و شب به کمک و نجات من نیازمندم، زیرا آنقدر غمگینم که اشک هایم بی‌وقفه از چشمم سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر گوهر به دلیل دندان او آزاد شده باشد، این قطره کجا خواهد بود؟ زیرا مانند قطره‌ای است که از ابر در حال بارش پایین می‌ریزد.

هوش مصنوعی: وقتی که یک ترک با چالاکی به سراغ جنگ برود، اگر خون او از نیزه‌اش بریزد، چیز عجیبی نخواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر به چشم‌های زیبا و سرمست او نگاه کنم، از شرم و حیا، هزار قطره عطر گل بر روی قرمز ارغوانی او خواهد چکید.

هوش مصنوعی: در یادآوری آتش و آب، می‌توانم هزاران بیت بگویم که از آن‌ها آب بریزد و شکر شیرینی بیافریند.

هوش مصنوعی: وقتی حیدر به توصیف دندان‌هایش می‌پردازد، آن‌قدر زیبا و چشم‌نواز است که هزاران مروارید از زبانش می‌ریزد.