هوش مصنوعی: ای معشوق زیبا، تو که سلطنت زیبایی را در دست داری و بهترین‌ها در تو جمع‌اند، چرا دل‌های سوخته و بی‌گناه را به زحمت می‌اندازی؟

هوش مصنوعی: گفتم که از حکومت و قدرت خوشحال شوم، اما به من گفتند که دست گدا به بارگاه و جایگاه پادشاه نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: عجبی ندارد اگر من مانند کمر به دور کوه تو بگردم، چون زیبایی و اندام تو به قدری جذاب است که می‌تواند مرا در قید و بند خود نگه دارد.

هوش مصنوعی: دلم از جدایی معشوقه آتشین می‌شود و حسرتی مانند دریا درونم ایجاد می‌شود.

هوش مصنوعی: اگرچه از پشت، رقیب تو ممکن است به من حمله کند، اما به خاطر زیبایی روی تو، نگران نمی‌شوم.

هوش مصنوعی: اگر آسمان، دامن وصل تو را به دست من بیندازد، من سر بلندی می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر زلف تو از نسیم صبح آشفته شود، دل‌های بی‌شماری در غم و اندوه به خاک می‌افتند.

هوش مصنوعی: خط زیبای تو مانند آتش و آب در دلم اثر می‌گذارد و باعث می‌شود که خاکم سوخته و به باد برود.

هوش مصنوعی: وقتی که با عشق و عاشقان برخلاف شدی، دلت را سوزاندی و حیدر، بی‌هیچ نشانه‌ای از زندگی و دریا، جانی دردناک را تجربه کرد.