حیدر شیرازی » دیوان مونس الارواح » غزلیات » شمارهٔ ۴ - و له ایضا

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سرو آزاد که در باغ نشانند او را</p></div>
<div class="m2"><p>بندهٔ قامت رعنای تو خوانند او را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن جهاندار جهان نام جهان از بر من</p></div>
<div class="m2"><p>به جهانی ز کف من بجهانند او را</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>ندهندش به همه ملک جهان یک سر موی</p></div>
<div class="m2"><p>به همه ملک جهان گر بستانند او را</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>یا درآرند نگارین به سلامت بر من</p></div>
<div class="m2"><p>یا سلام من مسکین برسانند او را</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>خواست تا پیش من آید نفسی از در غیب</p></div>
<div class="m2"><p>چون درآید که همه کس نگرانند او را</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>خوانم الحمد و به اخلاص به رویش بدمم</p></div>
<div class="m2"><p>گر به نزدیک من سوخته خوانند او را</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>حیدر از کوی وصال تو به جایی نرود</p></div>
<div class="m2"><p>گر به شمشیر فراق تو برانند او را</p></div></div>

شمارهٔ ۵ - و له ایضا

سرو آزاد که در باغ نشانند او را
بنده قامت رعنای تو خوانند او را
آن جهاندار جهان نام جهان از بر من
به جهانی ز کف من بجهانند او را
ندهندش به همه ملک جهان یک سر موی
به همه ملک جهان گر بستانند او را
یا درآرند نگارین به سلامت بر من
یا سلام من مسکین برسانند او را
خواست تا پیش من آید نفسی از در غیب
چون درآید که همه کس نگرانند او را
خوانم الحمد و به اخلاص به رویش بدمم
گر به نزدیک من سوخته خوانند او را
حیدر از کوی وصال تو به جایی نرود
گر به شمشیر فراق تو برانند او را

شمارهٔ ۳ - فی البدیهه و مدح خلد الله سلطانه

شمارهٔ ۴ - و له ایضا

سرو آزاد که در باغ نشانند او را

بندهٔ قامت رعنای تو خوانند او را

آن جهاندار جهان نام جهان از بر من

به جهانی ز کف من بجهانند او را

ندهندش به همه ملک جهان یک سر موی

به همه ملک جهان گر بستانند او را

یا درآرند نگارین به سلامت بر من

یا سلام من مسکین برسانند او را

خواست تا پیش من آید نفسی از در غیب

چون درآید که همه کس نگرانند او را

خوانم الحمد و به اخلاص به رویش بدمم

گر به نزدیک من سوخته خوانند او را

حیدر از کوی وصال تو به جایی نرود

گر به شمشیر فراق تو برانند او را

شمارهٔ ۴ - و له ایضا

اطلاعات