هوش مصنوعی: سینه من مانند قفسی است که مرغ جانم در آن گرفتار است. هنگامی که آن معشوق دل‌انگیز از مقابل من دور می‌شود، این حسرت باعث می‌شود که جانم از این قفس پرواز کند.

هوش مصنوعی: به یک لحظه از آسمان عبور می‌کند، زمانی که تیر اندوه من از کمان خارج شود.

هوش مصنوعی: بیایید و لحظاتی را در کنار من بگذرانید، زیرا اگر تنها چند دقیقه در کنار من باشید، غم و اندوه از میان خواهد رفت.

هوش مصنوعی: وقتی زلف سیاه تو بر چشم‌ها سایه می‌افکند، دیده‌ها می‌شود تاریک، اما نور روی تو باعث می‌شود که عاشقان از جلو چشمانشان غائب شوند.

هوش مصنوعی: اگر در باغ، گل زیبای خود را به نمایش بگذاری، به خاطر حسادت، رنگ از روی تو به قرمزی گل‌های ارغوانی تغییر می‌کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که تصویر زیبا و دلنشین تو را خواهان باشد، برای یافتن تو از این دنیا و زندگی فانی روی گردان خواهد شد.

هوش مصنوعی: در مصر، در جایی که تو هستی، ساکن شدم و رقیب به من گفت که عجیب است که چرا مگسی از گلستان شیرینی دور می‌شود.

هوش مصنوعی: بهتر است برای حفظ خودت، در کنار عاشقان باشی؛ زیرا اگر از آن‌ها دور شوی، وضعیت برایت خطرناک خواهد شد.

هوش مصنوعی: رقیب گفت که حیدر، چرا از جلوی رخش دور شوی؟ مانند بلبل که بی‌دل از گلستان نمی‌تواند برود.