هوش مصنوعی: بیا که فقط با صحبت‌های تو می‌توانم به آرامش برسم. ببین که چقدر دل من به خاطر زیبایی‌های تو بلاتکلیف و آشفته است.

هوش مصنوعی: اگر به من توجه کنی و محبت کنی، حتی اگر به خاطر عشق و محبت تو بسوزم، برای من بهتر است که خاک پای تو باشم تا اینکه در زندگی معمولی و بی‌معنا مثل آب حیوانات باشم.

هوش مصنوعی: اگر من به دام عشق تو بیفتم، چه فرقی می‌کند که من در دنیای زیبایی چهره‌ات گم شوم که هزاران لذت به همراه دارد؟

هوش مصنوعی: به یوسف نسبت ندهید ای عزیز! چرا که تو هزاران یوسف را در وجودت داری که در چه زیبایی و جذابیتی نهان است.

هوش مصنوعی: اگر میوه‌ای به زیبایی ترنج و میوه‌ای به رنگ آتش را ببینی، نیازی نیست از سیب سپاهان صحبت کنی، زیرا این میوه به مراتب برتر است.

هوش مصنوعی: بدن ضعیف من به خاطر عشق و محبت، همچون ماهی که فقط یک شب در آسمان دیده می‌شود، از نگاه مردم پنهان است.

هوش مصنوعی: مرا از خوردن فندق و بادام به گریه می‌اندازد، آن شکر لب که دهانش مثل پسته خندان است.

هوش مصنوعی: غبار خطی که نوشتی، دیگر نیازی به توضیح ندارد. واضح است که خط تو از بوی گل هم بهتر است.

هوش مصنوعی: آتش حیدر بیدل را مانند بخاری که در مجلس روشن است، نسوزانید؛ چرا که همچون سازی که با درد و غم نواخته می‌شود، از فراق و اندوه تو ناله می‌کند.