هوش مصنوعی: من عاشق کسی هستم که دلش سنگی و زبانش بسته است، و به آن پستهٔ شیرین هم دل بسته‌ام.

هوش مصنوعی: می‌خواهم زیبایی او را چون نقره درخشان بسازم و آرزو دارم که لب‌هایش را به لطافت و شیرینی برسانم.

هوش مصنوعی: آیا آن روز خواهد آمد که در جمع شادان بنشینم و در گفت‌وگو با عزیزانم به خوشی بگذرانم؟

هوش مصنوعی: گاه بر لب شیرینش بوسه می‌زنم، گاهی هم از دل تنگش لذت می‌برم.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی‌های دو زلفش دنیا و دین مرا برباید، یا اگر ناز و غمزه‌اش دل و جانم را تسخیر کند، به هر حال قابل تحمل است.

هوش مصنوعی: من به هیچ‌وجه از محبوبی که چهره‌ای زیبا دارد دست نمی‌کشم؛ مانند طلا و نقره، جانم را در پای او فدای او می‌کنم.

هوش مصنوعی: کمک بگیرید! چون حیدر، از درد عمیق و سوزناک درونم، صدا و ناله‌ام از آسمان‌ها می‌گذرد و به گوش همگان می‌رسد.