هوش مصنوعی: تا کی باید من عاشق و آشفته تو باشم و در دام موهای سیاه تو گرفتار شوم؟

هوش مصنوعی: به خاطر آرزوی زیبایی و قد بلند تو، در حسرت می‌مانم و آرزو می‌کنم که همچون یاقوتی از شیرینی تو بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: من جانم را به خاطر آن کسی که با نگاهش غم را نشان می‌دهد، خسته می‌بینم و دل بسته‌ی آن موهای زیبا و فریبنده‌ات هستم.

هوش مصنوعی: تا چه زمانی من به خاطر دوری تو دلتنگ و سوخته باشم؟ تا چه زمانی باید به دنبال تو بگردم و سرگردان باقی بمانم؟

هوش مصنوعی: ای آرامش زندگی من، ای دل شاداب، زمانی را می‌خواهم که تو دوست من باشی و من نیز دوست تو.

هوش مصنوعی: در باغ دنیا، عطر سنبل و گل تو را احساس می‌کنم و در کنار چمن، مانند بلبل در گلزار تو خواهم بود.

هوش مصنوعی: تا کی من باید به این حالت زار و نزار و پریشان بمانم، مثل حیدر که مجروح و دلشکسته است؟