هوش مصنوعی: جانم به خاطر زیبایی آن لعل شیرین سوزانده شد، و دلم مانند پروانه‌ای که به شمع محبوب نزدیک می‌شود، سوخت.

هوش مصنوعی: در کنار چهره‌ات که مانند شکر شیرین است، بر روی آن لکه سیاه و زیبایی وجود دارد که مثل مگس می‌چرخد یا ما را به یاد اسپند می‌اندازد که بر روی آتش می‌چسبد و سوخته می‌شود.

هوش مصنوعی: در شب تاریک، من بی‌قرار و آشفته‌ام و مانند شمعی که از عشق بیداری به چهره محبوبش می‌سوزد، در آتش هوس سوخته‌ام.

هوش مصنوعی: ای طبیب! از لب‌های شیرین و شفابخش خود، برای درمان بیماری من، جرعه‌ای بده که دل آزرده‌ام را آرام کند.

هوش مصنوعی: در باغ، گل‌هایی مانند مشعل روشن بودند و بلبل بی‌خبر از آتش و خطر، بر سر گل‌ها نشسته و در نهایت، گلستان را سوزاند.

هوش مصنوعی: از شدت شرم، چهره‌اش مانند آتش داغ شده و اشک‌هایش همچون آب از چمن می‌ریزد. در کنار آن، گل نیز به عطر دل‌انگیزش شهرت پیدا کرده و در دکان عطار به خاطر عشق و شوق سوخته است.

هوش مصنوعی: نور محبت تو همچون شعله‌ای از آتش بر جان من تابید و دل خسته‌ام را در یک لحظه به خاکستر تبدیل کرد.

هوش مصنوعی: وجود اثر حیدر در دل دردکش مست دیده نمی‌شود، مگر اینکه او از آتش می‌نوشد و در حالت مستی به شدت می‌سوزد.

هوش مصنوعی: در نظر پیر دانا، عشق به حقیقت حق است. هر کس که مانند منصور باشد، باید با فداکاری و از خود گذشتگی به عشق دست یازد و از همه چیز بگذرد.