هوش مصنوعی: من دل خسته‌ام را به زلف‌های تو سپردم و به خاطر عشق تو خود را به بندگی تو در آورده‌ام، اما در عمق وجودم احساس آزادی می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای ماه زیبا، به کمک من بیا، زیرا صدای ناله‌ام از شدت عشق تو به آسمان می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد از غم دوری تو شادی بگیرد، من همان کسی هستم که به خاطر غم دوری تو خوشحال می‌شود.

هوش مصنوعی: می‌خواهم مانند فرهاد از عشق تو جان بدهم، و اگرچه سختی‌ها را تحمل می‌کنم، شیرینی وجود تو مرا به این کار وا می‌دارد.

هوش مصنوعی: با وجود زیبایی و دلربایی تو، اگر همه درختان روی زمین هم سرو باشند، من همچنان احساس آزادی می‌کنم.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه به دنیا بیایم و شکل بگیرم، در ابتدای خلقت، از لوح سرنوشت الفبای عشق تو را از استاد خود آموخته‌ام.

هوش مصنوعی: با وجود چهره‌ای مانند آتش و آبی، ولی خط تو بر روی زمین به سرعت حرکت می‌کند و من بی‌آنکه سر و پا داشته باشم، مانند بادام در حال پرواز هستم.

هوش مصنوعی: سرنوشت من از چهره‌ی زیبا و دل‌انگیز تو مثل حیدر (علی) نبوده است. حالا من نمی‌دانم که به چه سرنوشتی از مادر به دنیا آمده‌ام.