هوش مصنوعی: آبی که از چشمانم سرازیر شد، پایه‌های وجودم را از بین برد. آتش عشق تو مثل خاکی است که به آرامی بر باد می‌نشیند.

هوش مصنوعی: چشمی پر از اشک و غم دارم که مانند افرادی است که در دریای وسیع غرق شده‌اند. به خاطر عشق و درد، به عمق این دریا فرو رفته‌ام.

هوش مصنوعی: مردم از اشک‌هایم به شدت متاثر شده‌اند و به شدت در غم و اندوه من غرق شده‌اند، تا جایی که نتوانستم دیگر به کارها و شرایط خودم توجه کنم.

هوش مصنوعی: چقدر در چشمانم دجله در حال جریان است که به شک می‌افتم و فکر می‌کنم شاید در سمت بغداد هستم.

هوش مصنوعی: بهتر است با کمر خوش و زیبا به میدان بیایی، زیرا دامن کوه پر از زیبایی و دلربایی است، مانند فرهاد که برای عشق شیرین خود تلاش کرد.

هوش مصنوعی: در چشم من، تنها تصویری که وجود دارد، تصویر چهره توست و به همین دلیل، هرگز اجازه ندادم به چهره دیگری نگاه کنم.

هوش مصنوعی: هر صبح با آرزوی مشاهده نور خورشید بستر آسمان را در هم می‌شکافم و فریاد می‌زنم.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به وفای حیدر (علی) از هوس دیدن تو دست برداشتم و تصمیم گرفتم که در راه طلب تو قدم بگذارم.