هوش مصنوعی: شعاع زیبایی چهره‌ات را با دل پاک و خالص خود می‌بینم و در عین اینکه تو فردی با حیا هستی، نگاه مردم به تو را هم می‌توانم ببینم.

هوش مصنوعی: وقتی به لب‌های تو نگاه می‌کنم، حس زندگی و انرژی را در خود می‌یابم و وقتی به جامه‌ات نگاه می‌کنم، زیبایی و خلق‌وخوئی از سوی خدا را می‌بینم.

هوش مصنوعی: آیا زیبایی گیسوی تو که شبیه به ملک ختن است را تماشا کنم، یا زلف‌های پیچیده‌ات را که بوی مشک می‌دهد؟

هوش مصنوعی: من همچون گرد کوه به دور غیرتم می‌چرخم، زیرا که بدن تو را در قبا می‌بینم و احساس می‌کنم در قید و بند است.

هوش مصنوعی: من مثل نسیم بی‌سر و پا به سمت تو می‌روم و با حالتی عاشقانه، تا زمانی که زلف تو را در دست نسیم ببینم.

هوش مصنوعی: دل تنها و بی‌همانند من به خاطر شدت بلاتکلیفی‌اش در زنجیری که از دو رشته مو درست شده، محبوس است.

هوش مصنوعی: تا وقتی که قلب کسانی که در عشق تو اسیرند، شکسته می‌شود، من هنوز تسلط تو را با تیغ بی‌رحمی‌ات مشاهده می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی دل از غم و اندوه پر شد و دیگر نتوانست تحمل کند، تأثیر آن را در سخنان تنگ‌نظرتان می‌بینم.

هوش مصنوعی: هر اندازه که از طرف تو به من ظلم و سختی می‌رسد، باز هم در قلبم محبت و وفاداری برای تو احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: حیدر به شدت خواسته که آتش و آب تو را ببیند؛ اما من می‌بینم که خاک او از عشق تو به سمت باد و هوا رفته است.