هوش مصنوعی: دیروز شب، در آغوش یکدیگر بودیم و لحظات عاشقانه‌ای را سپری کردیم تا اینکه صبح رسید و او را در کنارم داشتم.

هوش مصنوعی: من فقط در اختیار داشتم که شراب بنوشم و در آغوش کسی باشم، زیرا اختیارم در دست خودم بود.

هوش مصنوعی: شاهدی دارم که با شوخی‌هایش دل را می‌رباید، لبانی شیرین دارد و دلبری می‌کند. دلی سنگین و زیبایی دارد که واقعا خیره‌کننده است.

هوش مصنوعی: من در میانه‌ی خوشی‌ها زندگی می‌کردم و از شراب لذت می‌بردم و هیچ‌گاه به اندوه فکر نمی‌کردم، چرا که در کنار کسی بودم که غم‌هایم را تسکین می‌داد.

هوش مصنوعی: گاهی بوسه‌ای به لب‌هایش می‌زدم، گاهی او را در آغوش می‌گرفتم و گاهی مشغول بازی با نگین عقیقش بودم.

هوش مصنوعی: تا صبح، در کنار یاری‌ام، حاکی از کوری چشم رقبای حسودم بود که از شادی و محبت ما بی‌خبر ماندند.

هوش مصنوعی: من همچون حیدر، بنده و وفادار به او بودم و او را همچون یک پادشاه می‌خواندم. به همین دلیل، از زیبایی و دلبستگی‌اش در عمق جانم لذت می‌بردم و به زلف‌هایش، او را به‌خوبی گوش می‌دادم.