هوش مصنوعی: روزی از روزهای بهار بود که شب و روز هیچ فرقی با هم نداشتند.

هوش مصنوعی: مدتی از شاعران و نویسندگان در یک چمن دور هم جمع شدند و نشستی برگزار کردند.

هوش مصنوعی: در اینجا، افراد با مهارت در سخنانوایی به بحث و تبادل نظر پرداخته و تلاش کردند تا نکات دقیق و ریز را مطرح کنند.

هوش مصنوعی: شخصی با دانش و آگاهی، آرزوی آن را داشت که شکوفه را به ویژگی خاصی توصیف کند.

هوش مصنوعی: در گل، غنچه به شکل برگ برگ است و آسمان با رنگ سبز و نقره‌ای پوشش داده شده است.

هوش مصنوعی: کسی دیگر گفت: هر کس که آگاه و بیناست، مانند گل‌های زیبا و شیشه‌های رنگین است.

هوش مصنوعی: یکی دیگر گفت که به خاطر قدرت، فیروزه به کیفیت یاقوت تبدیل شد.

هوش مصنوعی: من هم بر اساس طبع خودم شکوفا شدم و وقتی به گل غنچه نگاه کردم، چیزی به ذهنم آمد و گفتم:

هوش مصنوعی: چهره‌ی زیبا بدون گل، همانند غنچه‌ای است که دلش از درد پر شده و رنگش تغییر کرده است.

هوش مصنوعی: همه گفتند چه خوب است که ستاره بختت همراه و هم‌سفر تو باشد.

هوش مصنوعی: زمانی که به شعر و هنر سخن گفتند، همه به تحسین شعر من پرداختند.

هوش مصنوعی: شخصی وجود داشت که به خاطر شاعری‌اش در مثنوی معروف بود و به خاطر مهارت‌هایش در سخنوری بسیار به خود می‌بالید.

هوش مصنوعی: اما فن شعر غزل نتوانسته به خوبی بیان شود و تنها به قصه‌ها و افسانه‌ها پرداخته است.

هوش مصنوعی: او گفت به راستی هرچند شعرش همانند ندارد، اما شیوه‌اش همین غزل است.

هوش مصنوعی: او از مثنوی خبری ندارد و در مسیر ما، اثری از پیروی او دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: در کلامی که موقعیت و ارزش دارد، نباید به پنج گنج (مفاهیم عمیق) اشاره شود؛ بلکه باید به پنج شعر (مضامین ادبی و هنری) اتکا کرد.

هوش مصنوعی: ادعاکننده چون طعم شعر را درک نکرد، مثنوی را از غزل بهتر دانست.

هوش مصنوعی: اشعار من گنجینه‌ای از کلام است که مانند گنج‌های باارزش و زیباست و به خاطر لطافت و شیرینی‌اش شبیه شعر غزل است.

هوش مصنوعی: کسی که توانایی سرودن غزل را دارد، می‌تواند مثنوی را هم به خوبی بنویسد.

هوش مصنوعی: آیا کسی که می‌تواند جان تازه‌ای به دیگران بدهد با گفته‌هایش، مانند مسیح، ممکن است در بیان زیبا و شیوا ناتوان باشد؟

هوش مصنوعی: کسی که به راحتی از دریا عبور کند، چگونه ممکن است به خاطر سیلاب بهاران غرق شود؟

هوش مصنوعی: کسی که مانند جرقه‌ای به وطنش عشق می‌ورزد و آن را شعله‌ور می‌کند، اگر با مشکلی مواجه شود، چه خسارتی متوجه او خواهد شد؟

هوش مصنوعی: بدون فکر و تأمل از آنجا خارج شدم، ولی حالا در درون خودم به تفکر پرداخته‌ام.

هوش مصنوعی: من قدرت اندیشه‌ام را تقویت کردم و بر روی تفکر درباره‌ی مثنوی تمرکز کردم.

هوش مصنوعی: هر چه بگویم، کلامی که به عشق مربوط باشد، در آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: عشق، حتی اگر نو و تازه باشد، از هر چیز قدیمی و کهنه بهتر است و کلام و سخن او از هر سخنی زیباتر و ارزشمندتر است.

هوش مصنوعی: گاهی به یاد مجنون و لیلی احساساتی در دل من برمی‌خاست.

هوش مصنوعی: گاهی می‌دیدم که طبیعت من مناسب حال عذرا است و حالت وامق را دارد.

هوش مصنوعی: گاهی از روی شوق، به خاطر داستان‌های عاشقانه شیرین و خسرو و فرهاد، فریاد می‌زدم.

هوش مصنوعی: ناگهان صدایی از دنیای ناشناخته شنیدم که می‌گفت این افکار تو خالی از شک و تردید نیست.

هوش مصنوعی: تو خود را از فکر و خیال‌های بیهوده آزرده نکن، چرا که اندیشیدن به مسائل بی‌فایده، به آرامشت آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: داماد این سه عروس زیبا، کسانی بودند که به عشق و جنون معروف شدند: مجنون، وامق و فرهاد.

هوش مصنوعی: بپا و برای عروسی آماده نشو، همراز و به گفتگو نپرداز و بوسه‌ای هم نده.

هوش مصنوعی: اگر به سمت داماد بروی و عروس را ببینی، آن وقت پرده‌های نام و ننگ را کنار خواهی زد.

هوش مصنوعی: عشق تنها یک مراسم نیست و از خاک و فروتنی فراتر می‌رود؛ به عبارتی عشق واقعی در عمق وجود و ارتباطات انسانی است و تنها به شکل‌های ظاهری محدود نمی‌شود.

عشق ورزیدن بر خلاف(به رغم) کسانی که نگرش نادرست دارند، تنها عشق میان دو پسر است.

هوش مصنوعی: پسری با چهره زیبا و دلربا وجود دارد که عاشق است، و عشق او به زیبایی و قامت دلپذیرش وابسته است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌داند که در پایین چادر، آیا قد دختر ایستاده است یا مادر.

هوش مصنوعی: زلف‌های چین‌دار زیبای دختر مهرو، مانند چشم‌بند سیاه‌رنگی است که زیبایی او را پنهان می‌کند.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم با چهره‌ای زیبا و دل‌انگیز برخورد کنم؟ زیبایی چهره‌اش تا چه اندازه خوشایند است؟

هوش مصنوعی: موی بلند و تاریکش همچون تارهای کاکل است. واقعاً زیباست که از میان آن دو رشته مو، یکی به این زیبایی نمایان شده است.

هوش مصنوعی: سرمه‌ای که به چشم جادو می‌زنند، نشانه ننگ و عیب است و وسمه‌ای که به ابرو می‌کشند، علامت عار و زشتی محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: خوبی که به عاریت گرفته شده چه فایده‌ای دارد؟ وقتی عاریت برود، آن خوبی هم از دست می‌رود و فقط ننگ باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: بار دیگر صدایی به گوش رسید که خواست داستانی از شاه و گدا روایت شود.

هوش مصنوعی: داستان پادشاه را برای شما روشن و واضح بیان کردم و حالا حال و روز درویش را نیز توضیح می‌دهم.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به هدف والایی که دارم، تمام تلاش خود را به کار گرفته‌ام و نام این کوشش را «شاه و درویش» گذاشته‌ام.