هوش مصنوعی: خدا را شکر که این سخن خوشایند به خواسته دل شکست خورده من رسید.

هوش مصنوعی: ای کاش که همه چیز به پایان برسد و در مجلس خاص و عام، همه چیز به طرز خوبی سامان یابد.

هوش مصنوعی: ویژگی او در گفته‌های همه آشکار است و کلام او، ذکر دل و جان هر کسی به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: جهان پر از زیبایی‌ها و گنجینه‌هایی است که از عشق و محبت افراد پیداست؛ به‌طوری‌که دل‌های عاشقان سرشار از عشق و محبت به یکدیگر است.

هوش مصنوعی: اگر در این شهر، قلاب و فریب‌کاری وجود دارد یا اگر کسی به شکل دروغین و به زبانی شیوا صحبت می‌کند، شخصی به دنبال سودجویی و جلب توجه است.

هوش مصنوعی: کسی نمی‌تواند ارزش آن را کاهش دهد، زیرا خریدارش آنقدر برایش اهمیت قائل است که جانش را هم برای آن می‌دهد.

هوش مصنوعی: هرچند که این شعر کمتر از آن غم و اندوهی است که می‌تواند داشته باشد، اما باید سپاسگزار باشیم که معنی آن کمتر نیست و ارزش خود را دارد.

هوش مصنوعی: کلمه پاک است و معنایش هم خالص و پاک، اما چگونه می‌تواند در ذهن آرام بگیرد؟

هوش مصنوعی: در اینجا به این موضوع اشاره شده که برخی معانی خاص ممکن است تحت لفظ‌های عمومی و زیبا قرار بگیرند. این به نوعی بیانگر این است که صبر و استقامت در زندگی، می‌تواند از ویژگی‌های فردی و خاص انسان نشأت بگیرد، حتی اگر در قالب کلمات عمومی و معمولی بیان شوند. به عبارت دیگر، در پس واژه‌ها می‌توان معانی عمیق‌تر و ویژه‌تری را یافت که تنها با صبر و شکیبایی قابل درک هستند.

هوش مصنوعی: خدا را! چقدر این موضوع خوشایند است! در پذیرش آن، چاره‌ای جز پذیرفتن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هدف اصلی شاعری همانند هنر جادوگری است.

هوش مصنوعی: هر کسی که سخن گفت، زبانش را بستم و او را ساکت کردم.

هوش مصنوعی: قلم من به سمت چشم دشمن حرکت کرد، اما به لطف آن، چشم دوست روشن و روشن‌تر شد.

هوش مصنوعی: بخاطر تاریکی و ظلمات، حجاب و کدری افکار حسود باعث شده که او از زندگی حقیقی و روان سالم دور بماند. زندگی‌اش تحت تأثیر منفی حسادت قرار گرفته و در نتیجه، به حالت ناامیدی و غم گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: حسود می‌توانست جایی برای رحمت پیدا کند، اما رحم کردن بر انسان مرده فایده‌ای ندارد.

هوش مصنوعی: درد و حسادت کسی که بدخواهی می‌کند، همچنان ادامه دارد و بر او فشار می‌آورد. امیدوارم که این حسرت و غم برای او کمتر شود و از شدت آن کاسته گردد.

هوش مصنوعی: ای حسود، این تصور نادرست که در سر داری چیست؟ از این خیال باطل بگو که چه نتیجه‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: هرچقدر که دوست داری صحبت کن، چون از دنیای حقیقت دور هستی و عذر تو موجه است.

هوش مصنوعی: آن چه در توان توست مشخص است و نتیجه کار از ابتدا مشخص بوده است.

هوش مصنوعی: اگر بافنده‌ای موی را ببافد، چه کسی می‌تواند آن را بگشاید یا جدا کند؟

هوش مصنوعی: هر جا که هدهد سلیمان پرواز کند، مورچگان نمی‌توانند با پر و بال خود به آنجا بروند.

هوش مصنوعی: در فصل بهار، صدای زنگ‌زنگ پرنده زاغ چه شباهتی به صدای دل‌انگیز بلبل در باغ دارد؟

هوش مصنوعی: او نیز در برابر تو قرار دارد و ارزش او به اندازه ارزش توست.

هوش مصنوعی: این قرآن به تو چه ارتباطی دارد؟ هر چیزی که داری، بدون او هم بیاور.

هوش مصنوعی: شخص دیگری با اشتیاق زندگی را تجربه کرده و تو به خاطر این اشتیاق به حالت دیوانگی و هیجان درآمده‌ای.

هوش مصنوعی: دیگری به حالت اندوه و درد، ناله‌ای می‌کند و تو به دنبال او، به نشانه‌ی غصه و غم، لباس خود را پاره کرده‌ای.

هوش مصنوعی: چرا همیشه به دیگران وابسته‌اید و به آنها جذب می‌شوید؟ زیبایی و ناز شما وقتی که تحت تاثیر جذابیت دیگران هستید، ارزش کمتری پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: من با کلامم می‌توانم ارزش و زیبایی خاصی به آن ببخشم، تو نیز با ارائه خود، رمز و راز پادشاهی را نشان می‌دهی.

هوش مصنوعی: اگر تو در این داستان و روایت حضوری نداری، چه لزومی دارد که نام کسانی مانند خسی و جامی را بیاوریم؟

هوش مصنوعی: چقدر ناپسند است که نام افرادی که با بصیرت و بینش هستند، بر زبان کسانی که دیدگاه‌های نادرست و کج‌نگر دارند، بیفتد.

هوش مصنوعی: اگرچه شعر تو ساختار و نظم خوبی دارد، اما نام تو از این نظم و ترتیب به چه شکل و چرا می‌رسد؟

هوش مصنوعی: اگر در اینجا نظم و ترتیب وجود ندارد، طبیعت به سادگی می‌تواند به آن حالت موزون و هماهنگ دست یابد.

هوش مصنوعی: هرچند که ما هر دو در اندازه و تناسب هستیم، اما باید توجه کنیم که هر یک از ما چگونه هستیم و چه تفاوت‌هایی داریم.

هوش مصنوعی: اگر نعل پیدا کردی، بدان که ماه نو در اینجا وجود دارد و اینجا تفاوتی را بشنو.

هوش مصنوعی: ماه نو به آسمان می‌تابد و در زیر پای اسب نعل زده می‌شود.

هوش مصنوعی: نسیم و سموم با هم متفاوت هستند؛ یکی از بهشت به به ما می‌رسد و دیگری از جهنم.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که چیزی به لطافت و نرمی که دل می‌خواهد و چیزی دیگر به گرمی و شدت که روح را فرسایش می‌دهد. در واقع، تضادی بین احساسات لطیف و تجارب سخت وجود دارد.