هوش مصنوعی: در دریا مانند یک قطره است که از معنا پر شده است. یکی از آنها مانند لعل (گوهری خوش رنگ) است و دیگری نیز ویژگی خاصی دارد.

هوش مصنوعی: هر دو را با انگشتر و نگین زینت کردند و طرح روی آن انگشتر به این شکل بوده است.

هوش مصنوعی: وقتی آن شاخه‌ به‌قدر توانایی‌اش مستحکم شد و به‌خوبی در پایه‌اش قرار گرفت، نشان از صحت و سلامت پیدا کرد.

هوش مصنوعی: مانند در گنجینه‌ای منحصر به فرد، جلوه‌ای از او نمایان شد و این جلوه در کنار دریا پدیدار گردید.

هوش مصنوعی: به خاطر علاقه‌اش به شکار، روز و شب به ساحل نشسته و در آنجا اقامت کرده است.

هوش مصنوعی: در آن محیطی که جایگاهش برای پرندگان و ماهی‌هاست، همه آن‌ها در دام گرفتار شده‌اند.

هوش مصنوعی: بر لب آن مکان شگفت‌انگیز و پر از شور، جایی که امواج خروشان به آرامی جواهرها را به بیرون می‌آورند.

هوش مصنوعی: کوهی بود که گفته شده بود قبلاً، زیرا آن درویش با آن آشنا بوده است.

هوش مصنوعی: او به حدی از غم و اندوه رنج می‌برد که حال و روزش شبیه به کاه خشکیده‌ای بود که در دشت دور از کوه‌ها افتاده است.

هوش مصنوعی: کوه درویش به خانه و دیار او تبدیل شده بود و بیستون به محل سکونت و کار کوه‌کن تبدیل شده بود.

هوش مصنوعی: هر بار که به شوق و عشق دچار شدی، به قله‌ی کوه بلند رسیدی.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی چشمانش، گویی گوهری را در نظر داری و وقتی که از دور قصرش را دیدی، به زیبایی و عظمت آن اشاره کردی.

هوش مصنوعی: چون به کوی او نمی‌توانم بروم، از دور به او نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر نتوانم به کعبه برسم، هرگز از قبله‌ام روی برنمی‌گردانم.

هوش مصنوعی: با نسیم صبحگاهی هم صحبت شدی و به خاطر آرزویی که داری، به او می‌گویی ای دوست عزیز و خوش نفس.

هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی و شکوه تو را می‌بینم، نیاز و خواسته‌ام را در برابر او ابراز می‌کنم.

هوش مصنوعی: به زمین سجده کن و خاک پای او را ببوس، زیرا کسی که از او دفاع می‌کند، شایسته احترام و محبت است.

هوش مصنوعی: به سگ او سلام بگو و پیامم را به پیک او برسان.

هوش مصنوعی: به دور آن دربار بگرد، و از مسیر او بیایید، سریعاً بیایید.

هوش مصنوعی: من با اشک‌هایم گل درست می‌کنم و برای زخم‌های قلبم مرهمی می‌سازم.

هوش مصنوعی: وقتی به آن طرف رسیدی، از روی شوق و هیجان فریاد زدی.

هوش مصنوعی: امروز بوی او را به همراه داری و گرد غبار سرزمین او بر روی تو نشسته است.

هوش مصنوعی: عطر و بوی خاک کوی محبوبم را به خودم می‌رسانم و آن را با تمام وجود درک می‌کنم.

هوش مصنوعی: یک روز به شدت از شوق اشک ریخت و بعد چشمانش را باز کرد و به اطرافش نگریست.

هوش مصنوعی: وقتی به سمت دریا نگاه کرد، دید که در هر گوشه‌اش دکه‌ای برپا شده است.

هوش مصنوعی: زیر خیمه، ستونی به زیبایی‌های فراوان مانند قد عروس در چادر وجود دارد.

هوش مصنوعی: در میان ستاره‌ها، خیمه‌ای وجود داشت که شبیه به گنبدی از خرما بود و در آن ماهی درخشید.

هوش مصنوعی: سر خرگه به آسمان می‌رسید و پوشش او از پارچه‌ای به نام اطلس ساخته شده بود.

هوش مصنوعی: سایبانی بر روی محل استراحت شاه گسترده شده و او در زیر آن مانند ماه درخشان نشسته است.

هوش مصنوعی: وقتی گدا زندگی راحت و پرزرق و برق یک پادشاه را دید، تصمیم گرفت به سمت آن زندگی پرشکوه برود و خود را در آن فضایی که شبیه به زندگی پادشاه است، ببیند.

هوش مصنوعی: گفت: فهمیدم که اینجا کجا هست، اینجا محل توقف شاه و خانه‌اش است.

هوش مصنوعی: هیچ مکانی مانند خرگاه زندگی، که ماه درخشانی در آن باشد، وجود ندارد، زیرا این آفتاب با ارزش و با قامت بلند، تنها در آنجا پیدا می‌شود.

هوش مصنوعی: از قله کوه، میل به دریا پیدا کرد و مانند علفی که در کنار آب نشسته، در جایی مستقر شد.

هوش مصنوعی: درصدایی مثل نی که دور از لب شیرینش است، در نیستان به حالتی ناامیدانه و غمگین ناله سر می‌دهد.

هوش مصنوعی: پرندۀ هوش او از شادی، با شوق پرواز می‌کند و با دقت به راه نگاه می‌کند و به صداها گوش می‌دهد.