هوش مصنوعی: زمانی که شب تاریک فرارسید، دل درویش به شدت نگران و مضطرب شد.

هوش مصنوعی: چرا دل شب از محبت خالی است؟ روزم تاریک شده و این چه حالتی است؟

هوش مصنوعی: آیا امشب ماه غایب شده است؟ شاید به خاطر دود و غم دل سیاه من است.

هوش مصنوعی: این شب طوری تاریک است که هیچ شب دیگری به این اندازه سیاه نبوده است، به نظر می‌رسد که نور ماه هم وجود ندارد.

هوش مصنوعی: به دلیل مشکلات و سختی‌های زندگی، هوا و محیط اطراف پر از ناراحتی و غم است و هیچ راه فراری برای خروج از این وضعیت وجود ندارد.

هوش مصنوعی: همه جا تاریک و غم‌انگیز شده است، وای! که من دوباره در زمین خاکی نشسته‌ام.

هوش مصنوعی: روح شیرینم در آستانه‌ی جان کندن است، در حالی که دیگران شب‌های زیادی را گذرانده‌اند، من تنها یک شب را تجربه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: این شب‌ها هیچ شب معمولی نیست، بلکه همه به خاطر درد و رنجی که در دل دارم، به یکدیگر پیوند خورده‌اند.

هوش مصنوعی: آخی! که خورشید در حال حرکت است و رفته، در حالی که روز من تاریک و غمگین شده است.

هوش مصنوعی: آسمان از اندوه من باخبر است و به خاطر غم من، به رنگ سیاه درآمده است.

هوش مصنوعی: صبح دیگر به یاد من نیستی، ای پرنده صبح، تنها صدایم را به گوش نرساندی!

هوش مصنوعی: امشب صدای شیپور جشن و شادی، از گریه‌های من کم است، مگر اینکه اشک‌هایم به اندازه کافی باشد؟

هوش مصنوعی: قلقلی از صدای صبح خاموش شد، و ناله‌های من باعث شد فریادش کم‌رنگ شود.

هوش مصنوعی: من تا صبح به ستاره‌ها خیره شدم و به خاطر غم آمدن صبح گریه کردم؛ مانند شفق که خودش را در روزbreak می‌کند.