هوش مصنوعی: هر بار که یار به من نگاه می‌کرد، من احساس می‌کردم او به سمت دیگری خیره شده است.

هوش مصنوعی: هرچند او عاشق بود و حالتی سرشار از شور و شوق داشت، اما کجا می‌تواند به چشمان معشوقش زل بزند و تاب بیاورد؟

هوش مصنوعی: هر وقت که آن دختر خوش‌صورتی با لب‌های شیرین از مکتب به خانه می‌رفت، دل مرا می‌ربود.

هوش مصنوعی: درویش از آن وضعیت ناراحت شد و با اشک ریختن گفت:

هوش مصنوعی: بدون تو در زندگی‌ام به شدت آشفته‌ام، مانند دیوانه‌ای که در دست کودکان قرار دارد.

هوش مصنوعی: زندگی بر من سخت و خسته‌کننده است و خداوند شاهد وضعیت من است.

هوش مصنوعی: دور از تو، نگارشی تیره و غمگین وجود دارد و این نوشته نیز در حالتی غم‌آلود ساخته شده است.

هوش مصنوعی: قامت تو مورد توجه و علاقه الف است، به همین خاطر دو چشمت منتظر اوست.

هوش مصنوعی: چشم‌های ناامید او مانند برگه‌ای سفید شده، دیگر چیزی برای امیدواری ندارد.

هوش مصنوعی: نقطهٔ صاد، از دور دیده نمی‌شود چون نقطهٔ ضاد از آن بیرون آمده است.

هوش مصنوعی: درختی که به خاطر تو پژمرده شده، در حالی که به خاطر زیبایی‌ات سرش خم شده است.

هوش مصنوعی: به سبب دوری از آن لبخند زیبا، اکنون دندان‌هایم را بر حسرت گاز گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: بدون تو زندگی همچون حیوانی سرکش و بی‌رحم است که به راحتی می‌تواند دل را بشکند و آن را جریحه‌دار کند.

هوش مصنوعی: اگر به سوی قاف بروم، نگرانی‌ام به قدری شدید است که مانند کوهی بزرگ و محکم ادامه خواهد داشت.

هوش مصنوعی: تو مانند گلی زیبا هستی، اما این زیبایی تو از درد و اندوه من ناشی می‌شود که دل مرا مجروح کرده است.

هوش مصنوعی: بی presence تو، بر تن غمگین، نشانه‌ای از زخم و درد است که به زندگی‌ام افزوده شده و همچنان در شوق دیدار تو به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: او معمولاً کمتر از این نوع صحبت‌ها می‌کرد و بیشتر به مشاهده و ابراز غم و اندوه خود می‌پرداخت.

هوش مصنوعی: زمانی که استاد شروع به خواندن کرد، به قدری هیبت و عظمت او احساس می‌شد که مانند بچه‌ها از ترس، فریاد برآمدند.

هوش مصنوعی: او هم صدای همدل و هم کلام می‌شد، بنابراین به تدریج در فریاد و ناله نیز شریک می‌گردید.

هوش مصنوعی: هر بار که به خاطر شوق و احساساتت گریه می‌کردی، تو دلایل و بهانه‌های زیادی را برای این کار می‌آوردی.

هوش مصنوعی: من در این سرزمین غریب و تنها هستم، ای کاش هیچ کس دیگری هم در چنین وضعیتی نباشد.

هوش مصنوعی: به یاد دوست و زادگاهم افتادم و به خاطر حال و روز خودم اشک ریختم.

هوش مصنوعی: وقتی خبر آمدن شاه را شنیدی، به سرعت از گریه و آه راحت شدی.

هوش مصنوعی: دیگر ناله و گریه کردن نشانه‌ای از بی‌احترامی است. این اشک‌ها چه شگفتی عجیبی دارند!

هوش مصنوعی: تو از هر سو داستان‌ها را روایت کردی و از هر فردی حکایت‌ها را نقل کردی.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که به خاطر برخی نکات و موارد دلخواه و جذابی که وجود دارد، هدف او جلب توجه و پذیرش شاه است.

هوش مصنوعی: تو به پادشاه مشغول ساختی و خودت را نیز در نزد او پسندیده‌ای.

هوش مصنوعی: عاشق همیشه باید جایی در دل محبوبش داشته باشد، این یکی از نشانه‌های محبت و عشق اوست.

هوش مصنوعی: شب که فرا رسید، استاد در کنار شاه و کودکان، همه را آزاد گذاشت.

هوش مصنوعی: او در مکتب به دام ماند و درونش تاریک‌تر از دل شب است.