هوش مصنوعی: دل من شکسته و نیازمند مرهمی از رحمت است، ای پیامبر خدا، بر من رحمت کن.

هوش مصنوعی: ای خدا، بر حال من رحم کن و با یک نگاه محبت‌آمیز به وضعیت من توجه کن.

هوش مصنوعی: آسمان از روی من بیچاره دور شد و از روی من، مشک را مانند کافور سفید کرد.

هوش مصنوعی: از رنگ‌های سیاه و سفید شب، روزی خوشی و شادی‌ام به ناامیدی تبدیل شد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که چه فایده‌ای دارد اگر ظاهر را زیبا کنیم و موهایی خوشبو داشته باشیم، در حالی که درون انسان همچنان پر از تاریکی و مشکلات باشد. به عبارت دیگر، زیبایی ظاهری بدون تحول در باطن، بی‌ارزش است.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر غم و اندوهی که دارم، مانند زنگار آتش گرفته است و این دود آهم شبیه به موهای زنگ‌زده‌ام است.

هوش مصنوعی: اگر در پیروزی و موفقیت کسی را همچون غلام خود بگویی، آن وقت این رسوایی به سرخی رنگش می‌نشیند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که هنگام دیدن هلال دیگر، گویی که هلال دیگری را می‌بینم؛ بنابراین، احساس می‌کنم که یک حالتی تازه یا تغییر در وجودم رخ داده است.

هوش مصنوعی: من کیستم؟ من از چمن و خار هم کمترم و حتی از آن‌ها هم ناچیزتر و بسیار پایین‌تر.

هوش مصنوعی: اگرچه ما ناتوان و ناقص هستیم، اما اگر خاک درگاه تو نعمت و فیض همگانی باشد، ما به کمال خواهیم رسید.

هوش مصنوعی: چه اشکالی دارد اگر بر من گردی بپاشی؟ تا در دو جهان به من اعتباری ببخشد.

هوش مصنوعی: در این مکان سرد و سردرگم، تنها به محبت تو نیاز دارم و خواسته‌ای دیگر ندارم.