هوش مصنوعی: خداوند بزرگ است! شبی که روشن‌تر از روز است، مانند نوروز که جوانی دنیا را درخشان می‌کند.

هوش مصنوعی: رضا و خضوع من در برابر موهای او به اندازه‌ی ارزش شب قدر است و زیبایی چهره‌اش به مانند شب‌های پربدر است.

هوش مصنوعی: درخشندگی ماه در آسمان افزایش یافته و باعث شده که آب زنده‌گون در دل تاریکی بیشتر شود.

هوش مصنوعی: فرشتگان جشنی برپا کرده‌اند و ستاره‌ها چشمان روشنی را گشوده‌اند.

هوش مصنوعی: در این شعر، فضای زیبای شب توصیف شده است. ماه در آسمان می‌درخشد و نوری ملایم و شیرین به جهان می‌بخشد. این نور باعث شده تا همه جا زیبا و دلپذیر به نظر برسد و همه چیز در خواب و آرامش به سر می‌برد. به طور کلی، این تصویر حاکی از زیبایی و آرامش شب است.

هوش مصنوعی: در شبی زیبا و خوش، نوری درخشان‌تر از روز محمد وجود دارد که مانند چراغی در جهان می‌تابد.

هوش مصنوعی: برای خواب آرامش، تشک را پهن کرد و با چشمان دل به محبوبش نگاه کرد.

هوش مصنوعی: دلش بیدار و خوابش آرام است، ناگهان جبرئیل آمد و گفت: بلند شو!

هوش مصنوعی: امشب آسمان به شدت مشتاق و نیازمند است، چون امشب شبی پر از نور و عظمت معراج است.

هوش مصنوعی: براق، موجودی سریع و پر جنب و جوش است که مانند برق به حرکت درمی‌آید. او به سمت شرق می‌رود و همان‌طور که از غرب می‌گذرد، احساس سرمستی و شوق او نیز مشهود است.

هوش مصنوعی: در روز بارانی، گرما و لطافت هوا از برق و شدت باران کمتر است و می‌توان احساس کرد که لطافت و نرمی، به خاطر ابرهای بهاری بیشتر شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که کسی در شادی به سر می‌برد، از رفتن و از دست دادن آن دوره بی‌خبر و نا‌آگاه است.

هوش مصنوعی: به خاطر آن آسمان بایست، چرا که مانند یک پادشاه، هم مرتفع و هم پایین، تمام دنیا را به یکسان می‌بیند.

هوش مصنوعی: آسمان زیر پای او چنان به نظر می‌رسد که زمین را پست می‌انگارد، آیا زمین واقعاً پایین است یا نه؟

هوش مصنوعی: وقتی مسافر در مسیر سختی قرار دارد، نه جهانی را دیده و نه از حال کسی باخبر است.

هوش مصنوعی: اگر نبود نعل او، تو هم به زیبایی ماه نو نمی‌رسیدی و نه آسمان را می‌توانستی به چرخش و جنبش درآوری.

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و جذابیت یک دختر جوان می‌پردازد که با رفتار خاص و فرمانبرداری‌اش دل‌ها را به خود جلب کرده است. او به مانند روشنایی درخشان در بین افراد دیگر به نظر می‌رسد و به خاطر وفاداری‌اش در دام عشق گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: دوستت دارد و به خاطر تو آماده است تا به پای تو بیفتد، نیروی خود را به دست تو می‌سپارد.

هوش مصنوعی: ای خدای مهربان، کمی بیدار شو و از غم‌ها و مشکلات این دنیا دور شو!

هوش مصنوعی: بسیار به خاکیان (دانش‌آموزان یا انسان‌ها) توجه کرده‌ای، اکنون یکبار هم به آسمانی‌ها (فرشتگان یا موجودات بالاتر) نگاهی بینداز و آنها را نیز که نوازش کن.

هوش مصنوعی: وقتی آن پادشاه آسمانی خود را به جلو آورد، مانند برق از مکان خود به سرعت پرواز کرد.

هوش مصنوعی: در دل وادی بطحا، قدمی برداشت و به بلندای مسجد اقصی رسید و علم و دانش را گسترش داد.

هوش مصنوعی: امام در محراب نماز قرار گرفت و از آن مکان اجتماع، خیمه‌اش مانند خرگاهی در آسمان گسترش پیدا کرد.

هوش مصنوعی: ماه درخشان و بلندمرتبه‌ای از دنیای برجستگی‌ها و زیبایی‌ها عبور کرد، چه صدری شگفت‌انگیز! چرا که او از دورنگاه روشنایی عبور کرد.

هوش مصنوعی: عطر و صفت‌های نیک و ستایش‌ها از وجود عطارد، مانند نگین‌های باارزش بر دامان او نثار شده است.

هوش مصنوعی: زهره به خاطر زیبایی و جذابیت آن پادشاه، تصمیم گرفته است که با او باشد، زیرا که این زیبایی می‌تواند به تار مویی در دستان او بدل شود.

هوش مصنوعی: وقتی او به ما روی آورد، آسمان به خاطر محبتش به چرخش درآمد.

هوش مصنوعی: از آنجا مرکب به سمت بهرام حرکت کرد و اسب بهرام به آرامش رسید.

هوش مصنوعی: وقتی مشتری به دروازهٔ فروشگاه رسید و دیدار گشود، مشتاق و جان‌دوست او شد و به خرید کردن از او علاقه‌مند گردید.

هوش مصنوعی: پیشانی او بر خاک افتاده است، چرا که در زمان خود، ستاره‌ای از نوع مشتری است و بر افرازگی و مقام خود تکیه دارد.

هوش مصنوعی: زحل به دنبال آن ماه مهر، در نهایت به سرنوشت خوبی دست یافت و بدی‌هایش را پشت سر گذاشت.

هوش مصنوعی: پس از آن زمانی که قدم بر روی اصول محکم و استوار نهاد، هر کدام از کسانی که در خدمتش بودند را در جایگاه خود ثابت و پابرجا یافت.

هوش مصنوعی: دختران نعش و پروین، در کنار آن شمع، یکی به حالت پریشانی و دیگری به حالت مرتب و منظم آمده بودند.

هوش مصنوعی: زمانی که مسیر به انتهای آسمان رسید، روح از بالاترین حد درخت سدره عبور کرد.

هوش مصنوعی: فرشتگان به خاطر او به طرز گروهی و پی در پی عقب مانده‌اند و با احترام و ادب مقابل او سربلند کرده‌اند.

هوش مصنوعی: از درختی تناور و سرسبز، روحی به آسمان‌ها پرواز کرد و از آنجا به سمت عرش خالق عالم حرکت نمود.

هوش مصنوعی: زمان و مکان از بین رفته‌اند و کسی نمی‌داند که چه زمانی و کجا این اتفاق افتاده است.

هوش مصنوعی: زیباییی را دید که از توضیح و بیان فراتر بود. کسی نمی‌تواند بگوید آنچه را که نمی‌توان به راحتی توضیح داد: چگونه است؟

هوش مصنوعی: او از عمق وجود و جاودانگی به او گوشزد می‌کند که درهای گسترده‌ای از معانی در انتظارش هستند.

هوش مصنوعی: این نکات درست هستند، اما بیان آن به طور واضح ممکن نیست؛ زیرا گفتگو درباره این موضوع غیرممکن است.

هوش مصنوعی: وقتی راهی برای ارتباط با او وجود ندارد، نفس هم نباید صحبت کند، زیرا در اینجا هیچ کس نمی‌تواند صحبت کند.

هوش مصنوعی: اسب لنگی که بیش از اندازه به آن فشار بیاید، نه تنها نفسش تنگ می‌شود، بلکه جایی برای تنفس و استراحت هم نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: آیا کسی توانسته است حقیقت را به روشنی بیان کند؟ جز اینکه پیامبر در شگفتی‌های خود سخن بگوید؟

هوش مصنوعی: وقتی که او بازگردد و دنیا را نوازش کند، زمین و آسمان به خود می‌بالند و به نمایش می‌پردازند.

هوش مصنوعی: از بلندی‌های عظمت، تعدادی ستاره به ما رسید، همچنان که از دریاهای رحمت، تعدادی گوهر به دست آمد.

هوش مصنوعی: چه سنگی به‌عنوان گوهر می‌توان یافت؟ گوهرِ راهنمایی و هدایت، و چه ستاره‌ای به‌عنوان اختر؟ اخترِ جایگاه یاری و بخشش.

هوش مصنوعی: خداوند! تا زمانی که در این عالم ممکن است جواهری وجود دارد، ستاره‌ای در این آسمان در حال چرخش است.

هوش مصنوعی: جهان به خاطر وجود جواهرها و زیبایی‌هایش می‌درخشد و آسمان به دلیل ستاره‌هایش نورانی است.