هوش مصنوعی: گدایی آرزویی داشت که به اندازه آرزوی مجنون در عشق لیلی بود.

هوش مصنوعی: تو همچون سگی هستی که در قفاس خود زندگی می‌کند و هرگز سر از حلقه وفای خود برنمی‌داری.

هوش مصنوعی: به کوی او برو که علم و دانش در آنجا ثابت و پایدار است و نشان دهنده وفاداری و صداقت است.

هوش مصنوعی: تو با تیزی و سختی‌هایی که از طرف او دیدی، هرگز از راه خود دور نشدی و از جایت تکان نخوردی.

هوش مصنوعی: زمانی که عشق او در هر مکان نمایان شود، رقیبان از این موضوع آگاه می‌شوند.

هوش مصنوعی: همه از گمراهی دور شدند و به‌جای آنکه در مسیر خود باقی بمانند، به سوی شاه رفتند.

هوش مصنوعی: از هر سو صحبت و گفتگو آغاز شد و رازهای پنهان را آشکار کردند.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، امروز حال عجیبی داریم، که در برابر سختی‌هایی که از سر گذرانده‌ایم، مثل یک سال گذشت.

هوش مصنوعی: یک فرد دیوانه و نامرتب از راهی عبور می‌کند و به نظر می‌رسد که از نظر اجتماعی در موقعیت خوبی نیست.

هوش مصنوعی: تو در این دنیا سرگشته و بی‌خانمانی، در میان مردم که نه نامی از تو می‌دانند و نه نشانی از تو دارند.

هوش مصنوعی: از عشق تو در شهر و بازار صحبت می‌شود، وای بر من! چه ننگ و عیبی است!

هوش مصنوعی: در مسیر تو سنگی افتاده است که از جنس سنگ است و برای ما همچون کوهی از ننگ و عیب به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر این سنگین بار از راه بلند نشود، دیگر به سوی تو نخواهیم آمد، از شرم و ننگ.

هوش مصنوعی: به نوعی بر شاه خشمگین شدند چون او گفت که بی‌گناه را سر می‌زنند.

هوش مصنوعی: روح او را به سمت جلاد بردند و او را به دست آن خونریز بی‌رحم سپردند.

هوش مصنوعی: او بی‌پروا و بدون هیچ تردیدی سرش را از بدن جدا کرد، افسوس که آن سر به خاطر تیزی تیغ از بدن جدا شد!

هوش مصنوعی: وقتی که خون بی‌گناهی بر زمین ریخته شد، تقدیر آنجا یک تصویر عجیب و غیرمنتظره به وجود آورد.

هوش مصنوعی: سر او مانند گوی است که به هر سو می‌چرخد و در نهایت به سمت قصر پادشاه حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: چشم‌ها به راه او می‌رفتند و از سر شوق و محبت به سمت او می‌غلطیدند و به او می‌گفتند:

هوش مصنوعی: اگر بروم، بار دیگر برمی‌گردم؛ اکنون که از پا افتاده‌ام، دوباره به سر می‌آیم.

هوش مصنوعی: گروهی به سمت جلو حرکت می‌کنند و با حسرت و اندوه، اشک از چشمانشان جاری است.

هوش مصنوعی: در این عالم کسی مانند این یاری را ندیده و نشنیده است.

هوش مصنوعی: او در شوق عشق دوست دیوانه شده و از شدت عشق، تمام وجودش را در پای او فدای می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی شاه جوان این حرف را شنید، از روی تخت خود به زمین افتاد.

هوش مصنوعی: او از خاک راهی که در آن قدم گذاشته بود، سرش را بلند کرد و در حالی که اشک می‌ریخت، آهی کشید.

هوش مصنوعی: دوستانی که در درگاه حضور داشتند، زبان خود را برای دعا و نیایش باز کردند.

هوش مصنوعی: خداوند شاه را در زندگی‌اش حفظ کند! اگر این گدا رفت، امید است که سلطنت باقی بماند.

هوش مصنوعی: همه جان‌ها به خاطر پادشاه باشد! تمام زمین باید زیر پای پادشاه باشد!

هوش مصنوعی: تاخت و تاز آسمان، تخت سلطنت را به دوستان خاص خود نشان داد.

هوش مصنوعی: در خانه‌ای که بسیار پاک و مطهر است، آن را از خون پاک کرده و بر خاکش گذاشتند.

هوش مصنوعی: ای کسانی که در ساختن کاخ‌ها و بناها تلاش می‌کنید، بدانید که این آثار و سازه‌ها، نیاز به روح و وجودی پاک دارند. مردم از عظمت و پاکی آن روح بهره‌مند می‌شوند و این روح است که باعث استقامت و شکوه این بناها می‌شود.

هوش مصنوعی: شاه با نیت خالصانه آن بنا را می‌ساخت و طبق دستوری که برای زیارت بود، قدم می‌زد.

هوش مصنوعی: او به قدری با اخلاص و نیت پاک عبادت و تکبیر کرد که روحش به درجه‌ای از قرب و نزدیکی به خداوند رسید که خاص و ویژه شد.

هوش مصنوعی: بدان که آن نزدیکی و محبت از کجا حاصل شده است؟ از طریق صداقت و روش پاکی به دست آمده است.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به نزدیک‌ترین نقطه به خداوند برسی، باید از وفا و صداقت پیروی کنی، ای جان من.

هوش مصنوعی: ای خدای بزرگ، از تو درخواست می‌کنم که به من وفا کن تا بتوانم از این سرگشتگی، راهی درست بیابم.

هوش مصنوعی: به این عزیزان دور تو می‌پیوندم تا شاید در آن درگاه جایی برای نزدیکی به تو پیدا کنم.