هوش مصنوعی: اگر از آمدن من ناراحت نشوی، هر لحظه از خواست خود برای دیدنت می‌آیم.

هوش مصنوعی: اگر بدانم که می‌توانم در کنار تو باشم، تا وقتی که توان دارم، به جایی دیگر نخواهم رفت.

هوش مصنوعی: سرم فدای راهت باد! شاید روزی در سایه محبت و زیبایی تو قرار بگیرم.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی نشانه‌ای از دلشوره و ناتوانی عاشق در دوری از معشوق است. شاعر از محبوب می‌خواهد یا او را در آغوش بکشد و سرنوشتش را رقم بزند یا اینکه از جلوی چشمانش دور شود. او می‌گوید که جانش در خطر است و طاقت دوری و عدم دیدار معشوق را ندارد. در واقع، عدم دیدن معشوق برای او از کشته شدن هم سخت‌تر است.

هوش مصنوعی: هر نفسی که می‌کشم، از زیبایی خط و زلف تو آه و ناله می‌زنم. نگاه کن که چه عذابی از هر تار مویت متحمل می‌شوم!

هوش مصنوعی: بعد از این، لطف کن و در دل من جا بگیر تا هیچ‌کس دیگری نتواند در کنار تو بنشیند.

هوش مصنوعی: ای محبوب با ابروی زیبا، چرا همه به سمت تو جذب می‌شوند؟ این طبیعی است که مانند ماه در شب عید، جذابیت ابروهای تو توجه‌ها را به خود جلب کند.