هوش مصنوعی: دیگر نمی‌توانم در برابر آن موهای سیاه تسلیم شوم، زیرا حالتی دارم که مانند زنجیر نمی‌توانم در آن خود را کنترل کنم.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم تحمل زیبایی و جاذبه‌ی زلف و چهره‌ات را داشته باشم. روز و شب در این معرکه، نمی‌توانم با این زیبایی‌ها مقابله کنم.

هوش مصنوعی: تا کی باید با لب خشک به این چاه نگاه کنم؟ این همه تشنه‌ام، ولی نمی‌توانم حتی یک قطره آب بر لب بیاورم.

هوش مصنوعی: چشم‌هایم را بسته‌ام و ناامید نشسته‌ام، چه بگویم؟ بیشتر از این نمی‌توانم با امید به دنیا نگاه کنم.

هوش مصنوعی: با وجود زیبایی چهره او، دیدن گل‌ها چه معنایی دارد؟ چگونه می‌توان به ماه نگاه کرد در حالی که خورشید وجود دارد؟