هوش مصنوعی: در دل ناآگاهان، فقط غم و اندوه وجود دارد و جز درد عشق تو، ما هیچ آگاهی از دنیا نداریم.

هوش مصنوعی: انسان را از خاک درست کردند و هدف از آن عشق تو بود. اگر کسی نتوانسته باشد به عشق تو برسد، حقیقتاً انسان نیست.

هوش مصنوعی: دیوانگی من و زیبایی تو داستان‌های زیادی دارد و داستان ما کم از داستان لیلی و مجنون ندارد.

هوش مصنوعی: اگر پزشکان برای درمان درد تو به سراغ من بیایند، آیا می‌توانیم این درد را فراموش کنیم؟ چرا که آن درد کمتر از درمان نیست.

هوش مصنوعی: چنان در فکر و عشق تو غرق شده‌ام که دیگر به غم و اندوه خودم توجهی ندارم. اگر قبلاً هم غمی داشتم، حالا دیگر آن هم برایم اهمیت ندارد.

هوش مصنوعی: من که امروز به خاطر نفس حیات‌بخش تو از بین می‌روم، چه کاری می‌توانم بکنم؟ چون نفس او مانند نفس تو نیست.

هوش مصنوعی: غنچه‌ای که نشانه‌ای از زیبایی و شادابی است، از خاک تیره‌ای به وجود آمده که در حقیقت، جای دل شاد و خرم نیست.