هوش مصنوعی: گاه گاهی به من زنگ می‌زنی و می‌پرسی که حال و احوالم چطور است. در حالی که حال من مثل حال سگ‌هاست. این چه سوالی است برای تو؟

هوش مصنوعی: به یاد تو هستم و حال خودم را فراموش کرده‌ام. در این حالت به تو فکر می‌کنم، اما از تو نمی‌پرسم که حال من چطور است.

هوش مصنوعی: سال‌هاست که به یاد تو و به خاطر تو به خودم می‌گویم که باید خودم را آماده کنم، اما تو هیچ‌وقت به من نگفتی که این خیال و فکر تو چیست.

هوش مصنوعی: ای گل زیبا و نرم، نترس از فصل خزان، زیرا هنوز آغاز شکوفایی و زیبایی توست.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم زیبایی تو را توصیف کنم؟ همه چیزهایی که به زیبایی مربوط می‌شوند، در تو به کمال رسیده‌اند.

هوش مصنوعی: زمان درخشش و جلوه‌گری ماه من است، ای خورشید بیشتر از این خود را نشان نده، چون زمان غروب توست.

هوش مصنوعی: عمر گذشت و تو همچنان با امید و آرزوهای بیهوده‌ات هستی. آیا نمی‌دانی که این آرزوها دست نیافتنی هستند؟