هوش مصنوعی: نوروز است و زیبایی طبیعت به اوج رسیده، اما من همچنان در جستجوی چهره محبوبم هستم. در میان دوستان و یارانم همه جمع شده‌اند، اما من از حضور یارم بی‌بهره‌ام.

هوش مصنوعی: در شب‌های تار، تنها چیزی که همراه من است، آه و یارب است. من در دلتنگی‌ها و تنهایی‌ها به یاد مونس خود هستم و از غیبت او نالانم.

هوش مصنوعی: امروز هر کسی به نوعی در حال شکار و دستیابی به اهداف خود است. این در حالی است که من به دنبال چیز خاصی هستم که هنوز پیدا نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: یعنی این جان بی‌قرار من هیچ‌گاه نتواند آرام بگیرد؛ ای خدا! آن کسی که برای من آرامش به ارمغان می‌آورد، کجا رفته است؟

هوش مصنوعی: دل من از درد جدایی می‌سوزد و با آرزوی رسیدن به محبوب، به دنبال تسکینی برای زخم خود می‌گردم. امیدوارم که مرهمی برای دلم پیدا شود.

هوش مصنوعی: زمانی به دور افتاده‌ام و حالا کنجکاوم بدانم آن روزهای تاریک و پریشان من کجا رفته‌اند؟

هوش مصنوعی: مدت زیادی را در کنار کوی تو زندگی کردم، اما خاک پای تو به باد رفت و تو هیچ نگفتی: خاکسار من کجاست؟