هوش مصنوعی: ای دل، زمانی بود که وصالی با معشوق داشتم، اما اکنون که روزگار گذشت و دیگر نمی‌توانم بگویم که هنوز زنده‌ام.

هوش مصنوعی: از من درباره داستان یعقوب و یوسف پرسید، که من در جوانی عشقی داشتم و باید بگویم که آن عشق، مانند عشق پیرم بود.

هوش مصنوعی: این روزها داستانی از زیبایی تو دارم، چه خوب است که به لطف تو در هر جا که رفتم، داستانی از تو داشته‌ام.

هوش مصنوعی: از خدا بخواه که قبل از آن روزی که بعد از من تنها حسرت خواهم خورد و افسوس می‌زنم، برایم راه حلی قرار دهد. روزی که بگویم بی‌نوا و ضعیف بودم.

هوش مصنوعی: ای ناصح، تو چه طور به من که بی‌خانمان هستم طعنه می‌زنی؟ من روزی خانه و خانواده‌ای داشتم.

هوش مصنوعی: دلم پر از شوق و گفت‌وگو است، اما نمی‌توانم با او حرف بزنم. خدایا، چرا این طور شده؟ روزگاری بود که من خودم توانایی صحبت کردن داشتم.

هوش مصنوعی: در شب‌های آسمانی، صدای آه من همچون هلال ماه به گوش می‌رسد و مرا به یاد کسی می‌اندازد که روزگاری در کنارم بود و به من محبت می‌کرد.