هوش مصنوعی: من یک بندهٔ خاضع هستم و تو شاه مملکتی. روزی با نگاهی مهربان به این بندهٔ خودت نگاه خواهی کرد.

هوش مصنوعی: تو زیبا و لطیفی؛ جان و دل من هستند و وجود تو همچون روحی تجسم یافته و زندگی‌ای در دل تصویر است.

هوش مصنوعی: تو گفتی که من باید نابود شوم تا به تو نگاه کنم، و اکنون در حال نابودی‌ام، ای کاش تو هم به من نگاه کنی!

هوش مصنوعی: هر جا که باشم و تو از دور مرا ببینی، به من نزدیک شو، اما اگر به من نرسی و فقط بگذری، مرا نخواهی دید.

هوش مصنوعی: یوسف از نظر زیبایی نسبت به همه خوبان برتر است، اما عزیز من، تو از او هم زیباتری.

هوش مصنوعی: ای دل، تو که خود را در معرض ملامت و سرزنش قرار داده‌ای، باور نکن که به راحتی می‌توانی از این وضعیت نجات پیدا کنی و به سلامت بیرون بیایی.

هوش مصنوعی: تو با لطف و کرمت به حال همه نگاهی داری، اما به حال هلالی که ستمگری است، توجهی نمی‌کنی.