هوش مصنوعی: چند بار از دیگران درباره دیدن محبوب می‌پرسم و هیچ نشانه‌ای از او پیدا نمی‌کنم؟ آیا بخت من خوابش برده و خبری از او ندارد؟

هوش مصنوعی: چند بار می‌توانم از نگاه کردن به تو در حضور رقیب خسته شوم؟ به جایی دورتر می‌روم و با آرامش به تو نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: دیگران باعث اختلال و ناآرامی هستند، اما خوشا آن لحظه‌ای که فقط من و تو باشیم و کسی دیگر در اینجا نباشد.

هوش مصنوعی: از خوشی و لذتی که باید از وجود تو ببریم، بی‌خبر و دور مانده‌ایم. این چه زندگی است که از زیبایی‌ها و شادی‌های آن بی‌بهره‌ایم؟

هوش مصنوعی: صبح زود نسیمی از زلف‌های تو بوی خوشی به من رساند. چه نسیم خوشگوار و شادی‌آوری است، و چه صبح پرخیر و برکتی!

هوش مصنوعی: کوه از ابر خواست تا با هم به نوشیدن جامی از شراب سرخ بپردازند و زیبایی‌های طبیعت را تجربه کنند.

هوش مصنوعی: کام هلالی تلخ شد و او در آرزو و انتظار لب‌های تو مانده است. تا چه زمانی باید زهر و تلخی را تحمل کند و به یاد شیرینی تو باشد؟