هوش مصنوعی: ای مسلمانان، من به دست فردی بی‌رحم و شرور گرفتار شده‌ام که هم شوخ و هم خشمگین است و ظلم می‌کند و به غارتگری می‌پردازد.

هوش مصنوعی: هر لحظه با اسیران و غریبان در دل‌سوزی و مهربانی می‌گذرانی و هر زمان که به چهره تو نگاه می‌کنیم، رنگ گل را می‌بینیم و بهار و زیبایی را در همه جا حس می‌کنیم.

هوش مصنوعی: عاشق به خاطر محبوبش از رقبا و دیگران فاصله می‌گیرد و از فضای محدود و کوچک او هم شیرینی و زیبایی را می‌چشد.

هوش مصنوعی: چه می‌دانی درباره‌ی صفوف و گروه‌ها، که مژگان‌های تیز او هر سو را می‌نگرند؟ مانند تیراندازان با تیرهای خود، سپاهیان با نیزه‌هایشان آماده‌اند.

هوش مصنوعی: در آغوشی نقره‌ای، دلی داری که به سختی همچون سنگ است. افسوس! چه کسی می‌تواند این دل سنگین را از نقره جدا کند؟

هوش مصنوعی: بندگان او مانند تاج‌داران هستند و هر قدمی که در مسیر او بردارند، همچون تاجی بر سرشان است که بر خاک افتاده است.

هوش مصنوعی: تحمل ستم او را ندارم، ای خدا! چه کنم؟ من یک گدای تنها هستم و او فرمانروای سرزمین بزرگی است.

هوش مصنوعی: ای کسی که می‌گویی: هلالی، نترس و سر خود را از دست نده، چون فردا ممکن است که در میانه‌ی خاک و خون، سر تو را ببینی.