هوش مصنوعی: تو که جان من هستی، نمی‌دانم این بلا بر جان من از چه چیزی ناشی شده است که روزه‌ام را ناتوان ساخته است.

هوش مصنوعی: خوبی و زیبایی خودت را برای ما خرج کن و روزه‌ات را برای ما بگیر، چون که این حسن و خوبی تو بسیار ارزشمندتر از روزه‌داری است.

هوش مصنوعی: روزه زبان و کام تو را از لذت‌ها بی‌نصیب کرد و از آن زبان و کام روزه‌دار، هیچ شرمی نداشت.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و درخشش چهره‌ات، حتی در روز روشن هم نمی‌توانم در خانه‌ات را باز کنم.

هوش مصنوعی: زمانی که به گل‌ها و روزه‌ها نزدیک شدیم، جشنی که انتظارش را می‌کشیم کجاست که روزه‌ها را کنار بزند و ما را به شادی برساند؟

هوش مصنوعی: در انتظار شب عید و نورانی شدن مجالس یار، چشمان همه مردم به خاطر غم و جدایی تیره و تار شده است.

هوش مصنوعی: از ماه رمضانی که به هلال درآمده، ناله و فغان نکن. در طول روز آرام و خاموش باش، زیرا خورشید بر دهان روزه‌دار زد.