هوش مصنوعی: این سایه نیست که دائم به دنبالش می‌روم؛ من مثل کسی که بختش سیاه است، سرم را پایین انداخته‌ام.

هوش مصنوعی: هر لحظه از ظلم و بدی‌های خوبان در تعجبم که چرا خدایی که به کسی زیبایی و خوبی بخشیده، محبت و عشق را به او نداده است؟

هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساساتی می‌پردازد که فردی به جمع عشاق دارد. او احساس می‌کند که در میان آنها، به تنهایی و به صورتی خاص قرار دارد و خود را بزرگ‌تر و مهم‌تر از دیگران می‌داند. او به نوعی از احساس برتری نسبت به بقیه سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که دیگران در مقایسه با او از اهمیت کمتری برخوردارند. این بیان نشان‌دهنده خودباوری و دیدگاه خاص او نسبت به عشق و عشقبازان است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که نام من در میان افراد تو به گوش برسد، گردن من زینت نخواهد داشت و تو نیز در مقام یک پت، فقط یک نشان بر گردن خواهی داشت.

هوش مصنوعی: اگر به نوشیدن شراب علاقه‌مندی، ای معشوقه مست، با من رو و هر چیزی که در دست دارم، فدای آن شراب باد.

هوش مصنوعی: چشمانم را به خاطر مهربانی تو می‌بندم، زیرا درهای رحمت تو به روی من باز است.

هوش مصنوعی: یا اینکه با سر به پای تو بیفتد، یا اینکه جانش را فدای تو کند، اینک که غم و دردی بر جانش سنگینی می‌کند.