هوش مصنوعی: مستحضر باش که ای سوار جوان، کجا در حال رفتنی؟ نرو! ای کاش که این رفتن چه معنی دارد و چرا می‌خواهی بروی؟ نرو!

هوش مصنوعی: هر لحظه که تو می‌روی، دل و دینم در درد و رنج است. ای کافر، این درد و بلای تو چگونه است که باز هم می‌روی؟ نرو!

هوش مصنوعی: چین و چروک‌هایی که بر پیشانی تو هست، نشان‌دهنده‌ی زیبایی توست. خروج از این زیبایی خطاست، ای دختر زیبای چین! تو در مسیری حرکت می‌کنی که نباید بروی، پس حرکت نکن.

هوش مصنوعی: ای گل، تو بر عزم و اراده‌ات سوار شدی و خوشحال و خندان هستی، اما همانند باد صبا به سمت جلو می‌روی، پس خواهش می‌کنم از حرکت باز نایستی و ادامه بده.

هوش مصنوعی: دل تو از ما رفته و تو به دنبال آن می‌روی، در حالی که خودت نیز از دل ما دور شده‌ای. پس بی‌جهت نرو!

هوش مصنوعی: تو می‌گویی که می‌خواهم بروم تا هلالی بر جای بگذارم، اما خودت در این مسیر نابود می‌شوی. پس تو هم کجا می‌روی؟ نرو!