هوش مصنوعی: ای ماه نازنین، تو به منزل من آمده‌ای، آیا نمی‌گویی که این زیبایی تو چقدر شبیه پایین آمدن ماه از آسمان به زمین است؟

هوش مصنوعی: در صبح زود، نمی‌توان نشانه‌ای از شراب بر چهره‌ات دید، زیرا شبنم سحرگاهی بر گل‌های آتشین فرو افتاده است.

هوش مصنوعی: برخی از احساسات من نسبت به تو بی‌پاسخ مانده، تو در دوری و ناز می‌گذری. آه! که تو هرگز برای لحظه‌ای هم از حالت خشم و کینه‌ام کوتاه نیامدی.

هوش مصنوعی: وقتی تو با دست خود به زیبایی رقصان به این دنیا جلوه می‌کنی، هزاران جان به عشق تو از آستینم بیرون می‌ریزد.

هوش مصنوعی: از شدت غم و اندوهی که دارم، خونم به جوش آمده و مانند تب مرا در بر گرفته است. اگر حتی عرق کنم، خون از پیشانی‌ام می‌چکد.

هوش مصنوعی: هلالی از آسیب و درد بر سر کس نیامده، رحمتی این چنین نازل شده است.