هوش مصنوعی: ما از یک سو به تو توجه داریم و رقیب هم از سوی دیگر. در کوی تو با ما برخورد کن، چون چشم رقیب به زیبایی تو نرسد.

هوش مصنوعی: چشم نادان و چهره‌ات این‌گونه، بسیار افسوس‌انگیز است! کاش کسی چشم بد نداشته باشد بر چهره زیبا و دل‌انگیز تو!

هوش مصنوعی: دیگر سرم را از زانو نخواهم برداشت تا زمانی که غیر از تو را نبینم.

هوش مصنوعی: تو در حق دیگران ظلم می‌کنی و ادعا می‌کنی که این رفتار ذات من است. اما واقعاً این چه نوع رفتاری است و این ظلم چیست؟ خودت را باید محکوم کنی!

هوش مصنوعی: اگر به من نپردازی، در محله خودم زاری نکن، زیرا خون من را نریز. به هر حال، خاک کوی تو به من آغشته نخواهد شد.

هوش مصنوعی: ما از هر طرف به خاک کوی تو آمده‌ایم و از این به بعد، تنها روی ما خواهش و نیاز به تو و خاک کوی تو خواهد بود.

هوش مصنوعی: من به خاک تبدیل شدم، اگر اشک‌هایم اجازه دهند، با نسیم صبا برمی‌خیزم و به سمت تو می‌آیم.

هوش مصنوعی: اگر شبی تاریک و غم‌انگیز نبودی، شبیه هلال ماه نو نمی‌توانستم خمیدگی زیبای ابروی تو را احساس کنم.