هوش مصنوعی: چقدر زخم‌ها بر دستان ما سوز می‌آورند؟ ای کاش از داغ‌های تو به خود می‌نالیدیم، اما گاهی از خود تو نیز رنج می‌بریم.

هوش مصنوعی: زمانی که مشکلات و سختی‌های زندگی بر تو نمایان شد، تأثیر منفی آن بر درد و رنج دیگران نیز قابل مشاهده است.

هوش مصنوعی: تو زخم‌ها و دردها را بر دستانم گذاشته‌ای، مانند گلدسته‌ای که در آسمان بلند است. من نیز به خود پیچیده‌ام و مانند شاخ گیاهان، تحت تأثیر تو هستم.

هوش مصنوعی: من از درد و رنج مردم بسیار آسیب‌پذیر هستم و مانند خاشاک و چیزهای بی‌ارزش می‌سوزم. پس لطفاً مرا نسوزان تا خرمن زندگی‌ام مثل کاه از بین نرود.

هوش مصنوعی: این چه فاجعه‌ای است که از هر سو، ای سلطان، حسن، طلب کمک می‌شود؟ چرا که مثل من، صدها دادخواه از دست تو کمک می‌خواهند.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی این علامت تاریک بر چهره ماه چیست؟ ماه به خاطر تو صورتش را تیره کرده است.

هوش مصنوعی: قبل از این، از داغ ناامیدی، هلالی را نسوزان. چند بار باید درد کشیده شود بی‌گناه از دست تو؟